Aan deze kant van de hemel is een plek die de Regenboogbrug wordt genoemd. Als een dier dood gaat waar heel veel van gehouden werd door iemand hier op aarde, dan gaat dit dier naar de Regenboogbrug. Daar zijn weides en heuvels voor al onze speciale vriendjes zodat ze samen kunnen rennen en spelen. Er is voldoende eten, water en zonneschijn, onze vriendjes hebben het daar lekker warm en hebben het goed. Al de dieren die oud en ziek waren worden weer gezond en sterk, zij die pijn hadden en verminkt waren worden weer helemaal gezond en sterk, net zoals we ze herinneren in onze dromen over de voorbijgegane tijd. Ze rennen en spelen allemaal samen, maar de dag zal komen waarop er één stopt en in de verte kijkt Zijn heldere ogen kijken aandachtig en hij vliegt bijna over het groene gras. Zijn pootjes gaan sneller en sneller. Hij heeft jou gezien en als hij jou in de armen vliegt en jullie elkaar innig knuffelen zijn jullie weer voor altijd samen.Tranen van geluk vallen op je gezicht en je handen strelen het geliefde hoofdje, dan kijk je weer in de vertrouwde ogen van jouw huisdier, die zolang uit je leven is geweest maar nooit uit je hart.

 

 

Dowan Yoki from Dyonisus Home
“Dowan


11 oktober 2010 - 06 december 2021

RB Dowan 
 

How lucky we have been to have had something that makes saying goodbye so hard...

Onze Bammetjebam is er niet meer. Hij heeft de 11 maar net mogen aantikken. En dat voelt als veel te vroeg als je bedenkt dat zijn “grote broer” bijna de 15 heeft gehaald. Ik had al langer het gevoel dat hij niet helemaal lekker was maar we konden er niet de vinger opleggen. Kort na zijn elfde verjaardag merkten we dat het echt niet goed met hem ging. Dowan had goede dagen en hele zware dagen. De zware dagen werden zwaarder en zwaarder en het deed zo’n pijn om hem te zien lijden. Uren lag hij doodstil, verkrampt van de pijn in zijn, opgezwollen, buik. De eerste aanvallen duurden 8 uur en daarna was hij weer dezelfde, soms behoorlijk irritante, miemelkont (waarvan ik altijd gezegd heb dat er ooit een dag zou komen dat we het zouden gaan missen). Een echo toonde ons dat er tumoren zaten op zijn lever en het zou slechts een kwestie van tijd zijn (max. 3 maanden) dat we afscheid moesten gaan nemen. Die tijd was ons niet gegund, althans die heb ik hem niet meer gegeven. De laatste aanval duurde meer dan 12 uur, hij kon niet meer op zijn korte pootjes staan en hij zakte van ellende in elkaar. Hij schreeuwde van de pijn toen ik hem optilde…dat was genoeg! Hoe graag ik hem nog bij ons had willen houden, zo een verschrikkelijke pijnaanval verdiende hij niet en het was mijn plicht om te voorkomen dat de pijn nog een keer vat op hem zou krijgen. Het deed zoveel pijn dat hij kwispelend naar de dierenarts ging en wij wisten dat dit de laatste keer zou zijn dat hij zou kwispelen. Het verstand zegt dat het goed is, maar het hart is gebroken.

Lieve, eigenzinnige Pavarotti, je ging je eigen weg en meende niemand nodig te hebben (alleen tijdens etenstijd). Ik hoop dat je grote broer je op staat te wachten en jullie weer lekker “samen” kunnen zijn. Jullie waren een uniek duo, nooit strijd, altijd samen en elkaar aanvullen waar de ander tekort schoot. Dootje, kleine, grote, wijze man die elk conflict kon sussen door er gewoon tussenin te gaan staan. Misschien heeft je broer je daarboven nog wel harder nodig dan wij.

Rust zacht Bammetjebam, zorg je dat die “ouwe macho” uit de problemen blijft daarboven…

Enne…wel een beetje lief zijn tegen Luka, hè.

 

 

Degan Yoki from Dyonisus Home
“Djaro


11 oktober 2010 - 17 september 2021

RB Djaro
 
Dowans “kleine” broertje (die bijna een kop groter was), het toetje uit het nest (de rest lag al lang en breed tegen moeders aan te snurken toen Djaro ook maar eens besloot om het geboortekanaal te verlaten en eens te gaan kijken waar zijn broertjes en zusjes waren gebleven) is er niet meer. Hoewel beide mannen lange tijd dorpsgenoten waren en Dowan eigenlijk met weinig honden een probleem had, was er zeer zeker geen sprake van broederliefde. Beide heren waren niet zo op elkaar gesteld en liepen het liefst met een grote boog om elkaar heen. De laatste keer dat de mannen zich zagen leek er nog geen vuiltje aan de lucht. Groot was dan ook de schok toen bleek dat Djaro ernstig ziek was en zijn familie hem moest laten gaan. Lieve Djaro, "Toetje"…rust zacht.
Heel veel sterkte Inge, Richard, Veerle en Raf.

 

 

Golden Blackberry's Isidorus
“Dorus”

4 april 2009 - 12 maart 2021

RB Dorus
 
Dorus was het nieuwe maatje van het gezin van Diego's broer Dirk. Hij was nog een klein Dorusje toen we hem leerden kennen. Zijn familie  was in de buurt op vakantie en we spraken af om samen een stukje te gaan wandelen. Water vond hij helemaal niks en zwemmen was al helemaal niet zijn ding. Nou, dan had je aan Diego een goeie! Eer de wandeling ten einde was, had Badmeester Diego Dorus weten te overtuigen dat dat natte spul toch wel leuk is. Gevolg: een nieuwe zwemkampioen was geboren!  We hebben Dorus altijd liefkozend Diego's petekindje genoemd, een klein eerbetoon aan Diego's overleden broer. Hopelijk is er bij de regenboogbrug een lekkere poel waar jullie met zijn drietjes zo af en toe eens lekker samen kunnen spetteren, gillen en baantjes trekken. Rust zacht lieve Dorus, wat heb jij je baasjes veel liefde en vreugde gebracht en wat zullen ze je missen.
Heel veel sterkte Astrid, Peter, Dani en Jorn!

 

 

Indy uit de Brieltjes
“Indy”

10 februari 2006 - 31 januari 2020

RB Indy
 
Indy, één van Diego’s grote liefdes. Helaas moest hij haar delen met Renzo, maar, zoals het echte vrienden betaamt, ging dit delen zonder slag of stoot. De heren gingen altijd zeer geraffineerd te werk, de één verleidde en de ander sloeg zijn slag. Echte tollers dus…maar of dat de daadwerkelijke bedoeling is van het “tollen”? Als Indy in Limburg was, was er altijd wel tijd voor een kort samenzijn voor dit geweldige trio. Diego en Renzo zullen "hun" Indy zeker hebben staan opwachten bij de Regenboogbrug. Run free lieverds…en mannen…denk eraan hè…hou het netjes…behandel haar als een Dame!
Marga en Egbert, ontzettend veel sterkte toegewenst!

 

 

Flamenco of Great Pleasure
“Senna”

20 april 2006 - 3 januari 2020

RB Senna
 
Senna, Renzo en Diego hebben heel wat keren Heerlen en omstreken onveilig gemaakt. De twee heren met veel verbaal geweld en Senna was de rust zelve. De heren lagen al in het water en Senna bleef langs de kant staan zich afvragend of het misschien niet te koud zou zijn, of dat haar haren uit de krul zouden raken. Ze was hard op weg naar haar 14e verjaardag maar haar lijfje kon niet meer. Rust zacht lieve Senna, ren nu maar lekker met je oude vrienden Renzo en Diego.
Gertie, heel veel sterkte!

 

 

Jänta Pirta from Roes' Place
"Jip"

31 december 2007 - 3 januari 2020

RB  Jip
 
Jip, was de mama van Dowan. Na het overlijden van Diego hebben we het genoegen gehad om Jip een weekje in huis te hebben. Het was zo mooi om te zien dat moeder en zoon als twee druppels water op elkaar leken, zowel innerlijk als uiterlijk. Hele sterke karakters maar daarnaast ook weer heel gevoelig en zachtaardig. Ze was wel al een dametje op leeftijd maar we hadden nooit kunnen vermoeden dat ze er twee maanden later niet meer zou zijn. Rust zacht lief meisje, speel maar weer lekker met Fleur, Lobke en Cas. Marc en Dyonne heel veel sterkte en bedankt dat wij een zoon van deze markante dame in ons midden mogen hebben.

 

 

Diego Golden Blackberry's
"Diego"

27 september 2004 - 5 september 2019

RB Diego
 

It’s hard when the one who gives you the best memories, becomes a memory…

Na een fantastisch leven heeft hij de 15 net niet mogen halen, we zaten er nog maar 3 weekjes vanaf maar zijn lijfje was op.
Diego, onze stomme hond die een stok saté van de barbecue “redde” en deze, wonder boven wonder, een paar dagen later ook weer als zodanig uitpoepte (we hebben hem trouwens maar niet meer opgegeten). Diego de Casanova die de meiden niet kon weerstaan … overigens niet altijd tot even grote vreugde van de dames. Diego die niet begreep dat die akelige brutale vlerk zijn eigen spiegelbeeld was…haha en boos dat hij werd. Diego die alles bij elkaar gilde als hij in het water lag … en ik maar elke keer uitleggen dat dat van plezier was en niet van pijn of paniek. Een absoluut “mislukte” jachthond. Heerlijk eigenzinnig, je springt toch niet over een hekje als je ook door een poortje kunt. Elke vakantie ging hij mee op reis. Onze laatste vakantie in zijn “koets”, het lopen ging niet meer zo goed maar hij genoot ervan om bij zijn familie te zijn. Onze grote steun en toeverlaat, onze grote knuffelbeer, de meest fantastische trouwe bikkel die we ooit gehad hebben.

Slaap zacht lieve rooie rotzak, tot ziens bij de regenboogbrug...

 

 

Dasan Yoki from Dyonisus Home
"Dutch"

11 oktober 2010 - 17 november 2017

RB Dutch
 
Op 17 november hebben de baasjes van Dowan’s broer Dutch (Dasan Yoki) de vreselijke beslissing moeten nemen om hem uit zijn lijden te verlossen. Het was al langer bekend dat zijn heupen slecht waren en dit heeft uiteindelijk ook tot zijn veel te vroege dood geleid. Hoe graag hij ook leuke dingen wilde doen, de pijn speelde hem parten en pijnmedicatie sloeg niet aan.
Dutch was, net als Dowan, een hond met een enorm groot karakter. Een hond die graag werkte maar daar wel zijn eigen draai aan wilde geven. Hij behaalde mooie showresultaten in zijn veel te korte leventje maar door zijn slechte heupen was hij niet geschikt om zich voort te planten. Hij was ontzettend baasgericht. Daar waar zijn baasjes waren, daar was Dutch ook. Helaas heeft hij zijn baasjes veel te jong moeten verlaten. Hij is nu weer samen bij zijn papa en zijn liefmama Fleur.

Sov gott älskade vännen!
Anna-Karin, Ulf och Dutch stor kram till er!

 

 

Louisiana Fleur from Nova's Power
"Fleur

23 november 2004 - 9 augustus 2016

RB Fleur
 
Nog geen half jaar na het overlijden van de “little grand lady” Lobke hebben Marc en Dyonne weer afscheid moeten nemen van een markant dametje uit hun roedel. Fleur werd plotseling onwel en bleek acuut leverfalen te hebben. Daar was geen kruid tegen gewassen en ze hebben Fleur moeten laten gaan.
Gekke Fleur, nicht en vriendin van Diego en liefmama van Dowan, heeft ook op ons een verpletterende indruk achtergelaten. Letterlijk want Fleur schroomde het niet om boven op een slapende baas des huizes te springen als ze bij ons logeerde. Of die keer dat ze vanuit stand zo het zwembad in sprong…bommetje! Fleur was een heerlijke knuffelkont en het maakte haar niet zo heel veel uit van wie ze de knuffels kreeg, als ze ze maar kreeg. Slaap zacht lieve Fleur…

 

 

KD's Flower to Power
"Raiko"

13 juni 2002 - 22 juli 2016

RB Raiko

 
Een maand geleden kregen we een berichtje dat Raiko, Diego's vader, de respectabele leeftijd van 14 had bereikt en dat het nog steeds goed met hem ging. Een dagje ouder uiteraard maar toch nog topfit. Groot was dan ook de verbijstering dat hij een maand later plotseling overleed ten gevolge van een interne bloeding. Het verlangen is dat zijn zoon, die trouwens als twee druppels water op zijn oude heer lijkt, op zijn minst deze mooie leeftijd mag gaan evenaren.
Rust zacht Raiko, we hebben je maar heel even gezien toen we je zoon kwamen ophalen maar we blijven je eeuwig dankbaar voor het mooie geschenk dat je ons, samen met Lucky, hebt gegeven

 

 

Uniek Lobke of the tripple mansion
"Lobke"

1 april 2000 - 26 februari 2016

RB Lobke
 
Lobke, de kleine zus van opa Cas, woonde bij de mama van Dowan en tante Fleur. Net als Caspar kwam ook Lobke een kort bezoekje brengen als je binnenkwam maar zocht dan weer snel een rustig plekje op. Al dat wilde gedartel was te druk voor haar. Hoe klein ze ook was, iedereen behandelde deze grand lady met respect.
Lobke heeft, na de dood van Caspar nog 5 mooie jaren gehad maar kort voor haar zestiende verjaardag werd het allemaal teveel voor haar en hebben haar baasjes haar laten inslapen. Ze zal gemist worden deze kleine diva.

 

 

Renzo from Amara's Magic
"Renzo"

14 december 2005 - 06 november 2014

RB Renzo
 

Diego moest niet zoveel hebben van mannelijke vrienden maar Renzo was hierop een uitzondering. Vanaf de eerste ontmoeting hadden de mannen een klik. Diego vond het zelfs oké toen Renzo een paar daagjes kwam logeren in ZIJN huis. De mannen hebben veel plezier gehad met zijn tweetjes, samen zwemmen en takken slepen, vrouwtjes (het liefst Indy natuurlijk) versieren, proberen Senna te verleiden tot een plons in het water en samen een grote mond opzetten als er een vreemdeling meende te moeten komen buurten. Het waren gouden tijden met dit gouden duo. Renzo is helaas veel te vroeg gestorven maar vergeten zullen we hem nooit.
Rust zacht lieverd, we zullen je prachtige glimlach in herinnering houden.
Heel veel sterkte Wilma!

 

 

Vattubrinkens Vilde Bill Hickock
"Nemo"

18 september 2004 - 24 juli 2014

RB Nemo
 

Vandaag een kort en triest bericht in onze mailbox: Nemo, Dowans Zweedse vader, is naar de regenboogbrug gegaan.

Hij wordt ontzettend gemist door zijn baasjes Anna-Karin en Ulf. En uiteraard ook door zijn zoon, en broertje van Dowan, Dutch.

Fina Nemo, vila i frid!
Anna-Karin, Ulf och Dutch stor kram till er!

 

 

Zsivány's Luka
"Luka"

5 mei 2005 - 27 maart 2014

RB Luka
 

Luka, het kleine teckelnichtje van Diego en Dowan. Luka en Diego waren vanaf het begin dikke maatjes. Ze groeiden samen op, Diego hier bij ons en Luka bij opa en oma. Diego beschermde haar altijd en overal. Luka zette een grote mond op en Diego "regelde" het vervolgens wel even. Vaak hebben we haar verwenst om dit gedrag, maar ach...het was ook een lekkere knuffeltut (wel alleen maar als zij dat wilde). Toen Dowan erbij kwam, was er even een kleine woordenwisseling maar al snel leerden ze elkaar respecteren. Luka was een enorme dramkont, goh wat kon dat spook doordrammen, urenlang...totdat ze haar zin kreeg. Dat gaf nogal eens problemen als ze hier een paar dagen kwam logeren. Zo klein maar zo'n enorm groot karakter. Helaas hebben we hier in huis er ook eentje bij lopen met een groot karakter en hij was snel klaar met het gemekker van Luka. Hij pieste haar letterlijk op haar kop (dat kan natuurlijk als je een paar koppen groter bent) en toen was mevrouw toch wel onder de indruk...helaas duurde dat bij Luka nooit erg lang.

Zoals Luka geleefd heeft, zo is ze ook gestorven: snel! We hebben altijd gezegd dat Luka ooit een keer pats boem zou sterven, maar dat dat moment al zo snel zou komen...

"Tuttie", het ga je goed. Ik ga er vanuit dat baas je al stond op te wachten toen je bij de regenboogbrug kwam. Baas zal heel blij zijn dat je weer bij hem bent, maar ik weet zeker dat hij graag gewild zou hebben dat je je vrouwtje nog wat langer gezelschap had kunnen houden.

Rust zacht, lief, klein, gek teckelbeest...

 

 

Ali

geboorte onbekend - 2 augustus 2011

RB Ali

 

Ali werd ooit in huis gehaald om Dodi gezelschap te houden. Ze hadden het meteen vanaf het begin gezellig met elkaar. Toen Ali verdacht werd van de "moord" op Tjiki, bleef Dodi hem onvoorwaardelijk steunen. Na de dood van Dodi hadden we verwacht dat Ali hem snel zou volgen maar dat heeft nu dus toch nog dik 2,5 jaar geduurd.

Ik heb zijn dood aan zien komen, hij zat meer op de bodem, hij leek soms wat kleine toevallen te hebben maar op andere momenten zat hij weer boven op zijn stok te krijsen en aan de tralies van zijn kooi te trekken. Hij is dan ook menigmaal vervloekt en verwenst want dat deed hij natuurlijk op momenten dat je bezoek kreeg, je naar TV wilde kijken of aan het studeren was.

Nu is hij er niet meer. We hopen dat hij samen met Dodi de eeuwige jachtvelden onveilig maakt.

Slaap zacht, Ali.

 

 

Caspar Taylor of Karel Eduards
"Caspar"

9 augustus 1995 - 6 mei 2011

RB Cas
 

Caspar, meestal liefkozend Cas genoemd, leerden we kennen toen we op zoek gingen naar een tweede toller. Cavalier Cas was een lieve kerel die, hoe lastig het ook soms ging met die ouwe pootjes, ons altijd even kwam begroeten. Een korte knuffel en dan zocht hij heel tevreden weer een rustig plekje op.

In de vroege ochtend van 6 mei kregen we het droevige bericht dat het niet goed ging met Caspar. Zijn hoge leeftijd begon hem parten te spelen en hoe graag we hem nog even hier bij ons hadden willen houden, het ging niet meer. Zijn baasjes hebben besloten hem zijn eeuwige rust te gunnen.

's Middags is hij heel rustig in de armen van zijn vrouwtje ingeslapen. Bijna 16 jaar lief en leed gedeeld. Wat zullen ze hem missen.

Rust zacht, lieve "opa" Cas.

 

 

Golden Blackberry's Diesel
"Dirk"

27 september 2004 - 2 januari 2009

RB Dirk
 

Ergens in 2008 kwamen we via deze website in contact met Diego's broer Dirk.

Uit de verhalen van zijn vrouwtje kreeg ik de indruk dat de broers, wat karakter betreft, veel op elkaar leken en ook aan het uiterlijk kon je zien dat het echte broers waren. Helaas was Dirk's gezondheid niet zo best, hij leed al geruime tijd aan epilepsie. Lang was er hoop dat hij met medicatie een hondswaardig bestaan kon hebben maar dit heeft niet zo mogen zijn. De epilepsie was niet voldoende onder controle te krijgen en zijn mensenfamilie kreeg de indruk dat Dirk niet meer happy was. Met heel veel pijn in hun hart hebben ze toen besloten hem zijn rust te gunnen. In zijn eigen vertrouwde omgeving is Dirk, omringd door al zijn dierbaren, op 2 januari 2009 ingeslapen. Hij is helaas maar 4 jaar oud mogen worden maar heeft in vele harten een onuitwisbare herinnering achtergelaten.

Jammer genoeg hebben we nooit de gelegenheid gehad om persoonlijk met deze lieve, dappere broer van Diego kennis te maken maar we weten heel zeker dat hij, al was het veel te kort, heel veel liefde heeft gekend van een fantastisch gezin. Bij deze willen we zijn vrouwtje, baasje en zijn mensenbroertjes dan ook heel veel sterkte toewensen bij dit tragische verlies.

Lieve, lieve, dappere Dirk, rust zacht.

 

 

Dodi

geboorte onbekend - 22 december 2007

RB Dodi
 

Dodi, ons dwergpapegaaitje (Agapornis Personata, officieel geheten) is een aantal jaren bij ons geweest.
Hij (of zij) zat samen met zijn vriendje Ali in een kooitje. Interesse om uit het kooitje te komen, had hij nauwelijks. Zijn grote hobby was spetteren in zijn badje. Op een ochtend heb ik hem dood gevonden in zijn geliefde badje.

Hij had al een aantal keren last gehad van een soort toevallen, mogelijk dat hij hieraan is overleden. Zelf denk ik eerder dat hij een acute hartstilstand heeft gehad en zo voorover in het badje is gevallen.

We hopen dat Ali zijn vriendje niet al te erg gaat missen.

 

 

 

Tjiki

geboorte onbekend - 10 november 2005

RB Tjiki
 

Op een warme zomerse dag, kwam Tjiki aangevlogen. Het was nog een jong dwergpapegaaitje dat de zomer niet zou gaan overleven in de vrije natuur. We hebben hem met veel moeite weten te vangen en hebben hem in een kooitje gezet, naast onze eigen agaporniden Dodi en Ali.

Omdat hij waarschijnlijk gewend was om zaad te eten, hebben we de eerste maanden nodig gehad om hem te laten wennen aan de brokken die onze eigen vogels krijgen.Toen dat gebeurd was, hebben we de vogeltjes aan elkaar laten wennen. Aanvankelijk leek dit goed te gaan maar op een gegeven moment leek het me misschien toch verstandiger om Tjiki bij Ali en Dodi weg te halen. Dodi vond het wel gezellig met tjiki erbij maar Ali was het daar niet mee eens.

Helaas heb ik toch te lang gewacht met tjiki eruit te halen en op een middag lag Tjiki dood in het kooitje. Hij was niet gewond maar toch wordt Ali nog steeds verdacht van zijn dood.

 

 

Lucky Ontario from Nova's Power
"lucky"

14 oktober 1997 - 16 augustus 2005

RB Lucky
 
Diego's moeder Lucky is jammer genoeg op te jonge leeftijd overleden aan kanker. Gedurende haar leven heeft ze veel prachtige nakomelingen voortgebracht waaronder onze Diego. Ze is helaas nog geen 8 jaar oud mogen worden. Dankjewel Lucky, we blijven je eeuwig dankbaar dat we jouw zoon in ons midden hebben mogen opnemen.

 

 

Jerry Indeed van Huize Comtessa
"Jerry"

11 februari 1985 - 3 januari 2000

RB Jerry
 

Jerry was een trouwe lieverd maar absoluut geen held. Hij verschool zich het liefst achter zijn "grote" broer. Dat ging helaas moeilijk want hij was een behoorlijk maatje groter dan Dixy.
Het was een gemakkelijk hondje, lui aangelegd en niet gezegend met teckelmanieren. Na de dood van zijn beste vriend had ik verwacht dat hij zou gaan treuren maar dat viel gelukkig mee. In 1996 heb ik het ouderlijk huis verlaten en zag ik Jerry een stuk minder. Gelukkig kwam hij regelmatig op vakantie. Ondanks dat hij geen kleine kinderen meer gewend was, reageerde hij op zijn oude dag heel goed op onze pasgeboren dochter. Als hij op bezoek was, lagen ze samen op de deken.
Tijdens zijn lange leven zijn we, geloof ik, maar één keer met hem naar een dierenarts moeten gaan. Hij had hazelnoten naar binnen gewerkt en die wilden er niet meer uit. Wat hebben we gelachen toen het laxeermiddel begon te werken. Hij moest rennen zo hard als zijn korte pootjes hem dragen konden maar helaas was hij nog niet snel genoeg om zich op de juiste plek van zijn verstopping te ontdoen. Met een gigantische knal kaatste de dwarsliggende hazelnoot, als een ongeleid projectiel, tegen de verwarming. En alles wat achter die verstopping zat natuurlijk ook. Deze details zullen we jullie verder besparen.
Rond de eeuwwisseling was het leven voor hem niet meer aangenaam, hij was moe, oud en versleten. Ook hem hebben we laten gaan. Hij is bijna 15 jaar oud geworden.

 

 

Dixy

6 augustus 1982 - 27 maart 1996

RB Dixy
 
Hij woog 3,5 kilo, was maar zo groot als een konijn maar hij had lef als geen ander. Het was een lief, trouw en moedig beestje, een doorzetter, pittig en een echte teckel.
Op 6 jarige leeftijd raakte zijn achterhand verlamd als gevolg van een hernia. Hij werd mijn allereerste revalidatie-patiënt. Ik moest hem helpen om zijn blaas te ledigen en we bedachten diverse therapieën en trucjes om hem aan het lopen te krijgen. Na een paar dagen kreeg hij weer wat kracht in zijn poten en strompelde hij vooruit. Elke dag ging het beter en na verloop van tijd was het bijna niet meer te zien. Alleen als hij moe was, zwalkte hij wel eens heen en weer en als je hem iets te hard op zijn kop drukte als je hem aaide dan kwam zijn achterkant van de grond (waarschijnlijk had hij ter compensatie zijn voorpoten wat meer naar achteren gezet).
Toen hij een jaar of 13 was, begonnen de dagen zwaar te tellen voor hem. Toen het echt niet meer ging, hebben we hem laten gaan. Hij is ruim 13,5 jaar bij ons geweest.