Buongiorno tutti, hallo iedereen, hello, goddag, bonjour, Hyvää päivää, guten Tag, grüβ Gott, here is speaking an echte multi culti pup. In mijn aderen stroomt bloed van over de hele wereld; Canada, USA, het Verenigd Koninkrijk, Zweden, Denemarken, Finland, Duitsland, Oostenrijk, Italië, België en als laatste mijn moederland Nederland. Tja, met zoveel verschillende bloeddruppeltjes moet je eigenlijk ook een taal gaan blaffen die een beetje van internationaal allooi is. Engels wordt al zoveel geblaft, van Arabisch en Chinees kunnen we hier niet veel bakken dus heb ik besloten om het over een Spaanse boeg te gaan gooien. Lekker tollerwijs! Niet doen wat ze op het eerste ogenblik van je verwachten, hihi. En omdat ik zo mooi Spaans kan blaffen, heb ik van mijn baasjes ook een Spaanse naam gekregen: "Diaz", hetgeen betekent “zoon van Diego”. Ik ben dan wel geen echte zoon van ene Diego (dat schijnt de onlangs overleden oppergod te zijn in mijn aanstaande thuis) maar mijn baasjes vonden het wel grappig omdat hun tollerliefde ooit met Diego begon. Heel ver weg ben ik verwant aan Diego. De opa van Diego, "Safran", is tevens de opa van mijn overgrootmoeder…snappen jullie hem nog? Ikke niet meer hoor. Ze zeggen ook nog dat "Diaz" de Spaanse vorm van "Jacob" is...en laat mijn familie nu ook nog eens een naam hebben waarin die Jacob terugkomt.

Volgens mijn stamboom heet ik officieel Tintoretto from Cashel Vale, vernoemd naar een Italiaanse schilder, (die met zijn echte naam Jacopo Robusti heet... hè kijk...daar hebben we weer een vorm van...jawel..."Jacob"). Net als mijn stamboomvader Tintoretto ben ik geboren op 29 september, hij in 1518 in Venetië, ik 501 jaar later in het Brabantse Hoogeloon. Ons allerliefste moeke "Mango" komt uit het Brabantse, ons pa "Hubbel" is een echte Italiaanse adonis. Ons ma had een one night stand met ons pa. Het kwam niet tot een langdurige relatie dus is ons moeke helemaal alleen terug gekomen naar Nederland en is ons pa achtergebleven in Italië. Ons ma is een alleenstaande moeder en ze heeft ons dus helemaal alleen opgevoed. Gelukkig kreeg ze hierbij heel veel hulp van haar huisgenootjes en we hadden het keigezellig zo met elkaar. Toen we nog heel erg klein waren, mochten ze nog niet komen buurten maar toen we wat groter waren, was het één grote vrolijke familie. Als we onze bordjes niet leeg aten kwam er altijd wel iemand de laatste restjes wegwerken zodat wij ze niet op onze kop kregen van ons ma. Want…bordje niet leeg, ook geen toetje…en ons ma kan de lekkerste toetjes van de hele wereld maken dus dat wilden we natuurlijk niet aan onze neus voorbij laten gaan.

Nog een paar dagen en dan ga ik ons moederlijk nest verlaten. Aan de ene kant ben ik er wel aan toe om de grote wereld te gaan verkennen maar aan de andere kant is het ook keispannend want waar ga ik terecht komen? Ze hebben me verteld dat ik een grote broer ga krijgen…ene "Dowan". Ik heb mijn nieuwe mensenfamilie horen vertellen dat Dowan nog een heel klein beetje verdrietig is omdat zijn grote broer (de oppergod) is overleden en dat ze hopen dat ik hem weer een beetje kan opvrolijken. Ook Dowan is ook een beetje familie; die "Safran" heeft namelijk een halve broer en die halve broer is weer zijn overgrootvader. Uiteindelijk zijn we allemaal nazaten van Evatoller en Adamtoller en dus ook allemaal een beetje familie van elkaar.

Volgens ons mensenmams ben ik een speelse vrije pup en ben ik niet gauw onder de indruk van iets. En zou ik toch effekes onder de indruk zijn dan herstel ik weer rap. Ik ben niet de drukste uit het nest maar wel heel actief en zeker niet de rustigste. Met mijn zelfvertrouwen zit het wel goed, daar heb ik genoeg van. Verder ben ik natuurlijk ook nog eens een hele knappe jongen...maar dat kan ook niet anders met zo'n ouders!! Ik ben benieuwd hoe mijn aanstaande grote broer op mijn komst gaat reageren. Ik heb hem wel al geroken maar nog nooit ontmoet. Vindt hij het leuk? Vindt hij het ook spannend? Of heeft hij er misschien wel helemaal geen zin in dat ik zijn rust kom verstoren? Ze zeggen dat hij heel gemoedelijk is dus dat ga ik eens uitproberen…eens kijken hoe vaak ik aan zijn staart en zijn oren mag hangen. Ze zeggen ook dat hij heel erg mooi kan zingen…ik ben wel benieuwd of hij mij dat ook wil leren. Hopelijk worden we dikke vriendjes en gaan we samen een fijne tijd tegemoet. Naast een grote broer krijg ik nog een baas, een vrouwtje en twee mensenzusjes. Die heb ik al ontmoet als ze op kraambezoek kwamen. Ze zijn al uitgebreid getest door mijn huisgenoten en zijn geslaagd voor de examens “opspringen met modderpoten, staarten trekken, lebberkussen incasseren, omgaan met zielig kijken, overmatig knuffelen en het doorgronden van listige tollertrucs”. Tollerproofed! Ze zijn er klaar voor, ik kan er met een gerust hart mijn streken gaan vertonen!

Zo, nu ga ik nog effekes met mijn broertjes en mijn zusje ravotten en dan zie ik jullie over een weekje.

TD 3 01
Foto's beschikbaar gesteld door Helma van der Hamsvoord, kennel from Cashel Vale



Houdoe, hasta la vista, adiós amigos!

Diaz, 2019