Hallo, laat ik mij even voorstellen. Ik ben Diego een Nova Scotia Duck Tolling Retriever, volgens mijn stamboom heet ik officieel Diego Golden Blackberry's , en ben op 27 september 2004 geboren bij kennel Golden Blackberry's in België. Mijn ouders zijn Lucky Ontario from Nova's Power en KD's Flower to Power, ofwel papa Raiko. Ik heb nog 3 broers (Diamond, Diesel en Dion) en 5 zusjes (Diana, Dior, Diva, Dice en Didi)
Mijn baasjes hebben mij op 3 december 2004 vanuit België meegenomen naar het zuidelijke deel van Nederland en hier wordt ik nu heerlijk vertroeteld, en stiekem ook wel een beetje verwend, door mijn baasje, vrouwtje en de twee mensenzusjes.
Ik ben een redelijk uit de kluiten gewassen Nova Scotia Duck Tolling Retriever (ook wel toller genoemd om het gemakkelijk te maken) en mijn allergrootste passie is zwemmen. Als ik water zie dan ben ik niet meer te houden. Mijn ogen ploppen uit mijn oogkassen en ik word helemaal gek. Gooi je voor de aardigheid ook nog een stok of een balletje in het water dan gil ik van enthousiasme (en al die voorbijgangers maar denken dat ik wordt afgeslacht, haha).
Vooral water waar eendjes inzitten vind ik het einde, als er eenden in het water zitten dan MOET ik er echt in. Het lijkt wel alsof ik aangetrokken wordt door die beestjes. Toch doe ik ze niks, we trekken samen een paar baantjes totdat het vrouwtje vindt dat het welletjes is geweest. En omdat zij een hekel heeft aan water en ik er niet genoeg van kan krijgen, geeft dat soms wel eens wat strubbelingen. Gelukkig ben ik toch een redelijk netjes opgevoede hond, weliswaar zonder cursus of diploma, en volg ik mijn vrouwtje dan toch maar trouw. Ze heeft namelijk altijd lekkere koekjes in haar linker jaszak en voor een koekje doe ik alles (zelfs een gekke muts opzetten)
Mijn grote vriend heet Pie, nou ja.....zo groot is ie nu ook weer niet en vriend.....het is dat de vrouwtjes altijd samen aan de wandel gaan en wij dan maar moeten doen alsof we elkaar leuk vinden. Op zich is het geen slechte kerel maar hij doet niet mee zwemmen en als we MIJN vriendinnetje tegenkomen, maakt hij altijd ruzie met me. Ik ben dan maar zo beleefd om een stapje terug te doen maar ik weet niet hoelang ik dit nog volhoudt. Maar voor de rest gaat het best goed tussen mij en Pie (zolang hij maar mijn territorium respecteert). Een hele tijd terug heeft hij me zelfs nog goed geholpen toen ik werd aangevallen door een ...(vrouwtje zegt dan altijd een vies woord) beest. Samen met nog 2 andere hele grote vrienden van me (Newfoundlanders) hebben we dat ...beest verjaagd.
Vrouwtje zit nogal graag achter de computer en kwam aan de klets met nog andere Tollerbaasjes en -vrouwtjes. Het gevolg daarvan is dat ik nu zo af en toe collega-tollers zie. Zo heb je goedmoedige vriend Flint en zijn broertje Fellow een dorp verderop, onstuimige macho Renzo, ook op korte afstand en natuurlijk charmante Senna. Soms gaan we gezellig samen aan de wandel. Maar ze hebben niet in de gaten dat ik dat eigenlijk helemaal niet zo gezellig vind.
Die Renzo is me een beetje te wild, ik hou daar helemaal niet van, gelukkig loopt hij met een grote boog om mij heen als ik hem eens een paar keer heb afgesnauwd. Vrouwtje vindt me dan eigenlijk niet zo aardig maar ik kan er echt niks aan doen, geen polonaise aan mijn lijf. In het begin had ik altijd het water voor mij alleen als Renzo mee ging wandelen. Het heeft namelijk even geduurd eer hij zijn zwemdiploma's had. Hij bleef dan aan de kant heen en weer springen en ik gromde hem vanuit het water lelijk toe "riskeer het vooral niet om in MIJN vijver te komen." Renzo luisterde toen nog heel goed naar mij en bleef dus braaf aan de kant. Ik heb echt heel erg mijn best gedaan om Renzo uit dat water te houden maar helaas is me dat niet gelukt. Hij heeft stiekem met zijn vrouwtje geoefend en is nu ook verzot op water. Ik moet de vijver nu dus delen met hem. Ik leg me daar maar bij neer, eigenlijk is er water genoeg voor twee tollers. En ach.....Senna is een schat, die mag er ook wel bij.
De liefde van mijn leven woont een straat verder als ons. Yugi, een prachtwijf......een Saarloos Wolfshond....ik ben er helemaal verliefd op. Ik heb mezelf niet meer in de poot als ik haar zie, zelfs het vrouwtje met haar koekjes kan me dan gestolen worden. Alle andere teefjes die ik tegenkom kunnen niet aan haar tippen. Ook al draaien ze met hun achterste van "pak me, pak me" ik ben niet geïnteresseerd. Er is maar één vrouw in mijn leven.......hoewel...... ze heeft me namelijk bedrogen, ze is vreemd gegaan en nu heeft ze kindjes gekregen van een ander. Maar ik vergeef het haar, ik ben zelf namelijk ook een beetje stout geweest. Renzo's vrouwtje en die van mij hadden een afspraakje geregeld met een tollerdame, Indy. We zouden samen een wandelingetje gaan maken....en het was me een stuk, wow. In het begin dacht ik vooral aan mijn vriendin maar op een gegeven moment kon ik me niet meer beheersen en ik ben achter haar aan gerend. Mijn vrouwtje herkende me niet meer. Ik wist niet dat ik ook nog verliefd kon worden op een ander. Indy moet alleen een beetje aardiger worden want ze laat zich niet pakken, ze snauwde Renzo en mij steeds af. Hoe kan ze dat toch doen, twee zo'n knappe kerels en zij wilde ons niet. Rare figuren toch die teefjes. Willen we ze eens aanduwen en lekker op hun rug krabben......snauwen ze. Gelukkig snauwt mijn Saarloos vriendinnetje nooit op me. Als ze loops is, mag ik van haar vrouwtje niet in de buurt komen (terwijl ik er toch echt van overtuigd ben dat Nova Saarloos puppies enig zullen zijn!). Maar als ze niet loops is dan mogen we altijd heerlijk door de weilanden rennen. Zij voorop en ik er achteraan en als ik haar dan te pakken krijg, mag ik altijd haar rug krabben.
Naast Yugi en mijn tollervriendjes heb ik ook nog een teckelnichtje, Luka. Een pittige tante zeg, dat beestje is onvermoeibaar. Ze woont bij de opa en oma van mijn mensenzusjes en van tijd tot tijd komt ze bij mij op vakantie. Wel gezellig natuurlijk maar dat klein opdondertje heeft wat last van grootheidswaanzin. Zodra ze binnenkomt confisqueert ze MIJN bench en moet ik maar zoeken naar een plekje. Ze gooit MIJN speelgoed door de hele kamer en het lijkt wel een piranha als je haar tekeer ziet gaan met MIJN bot. Dan hebben we nog niet gesproken over haar nare gewoonte om te urineren op MIJN territorium.....vooral dan het interne gedeelte...buiten vind ik dat nog niet zo erg.
Diego, 2007☆