Eind 2018
Na dat enigszins mislukte neuswerk met die potjes leek vrouwtje er toch echt wel van overtuigd te zijn dat ik met mijn neus moet gaan werken. Juf had wat nieuwe lessen gevolgd en dus besloten vrouwtje en ik…eigenlijk werd ik maar gewoon meegesleurd…er maar weer eens een cursusje tegenaan te gooien. Op naar de Schwienswei in Sittard. Aldaar aangekomen maakte ik al snel vrienden met de rest van de groep; een zwarte "heer" genaamd Beer…binnen 1 minuut stond al vast dat wij veel plezier met elkaar zouden gaan beleven, wat een toffe peer. Een charmant dametje met de naam Hope, een zeer serieuze tante die supergoed haar best deed, en de heerlijk relaxte Atesh die de boel goed bewaakte maar niet weggelegd was voor het snelle speurwerk. Het was reuzegezellig en ik vond het echt leuk om te doen. Zo leuk zelfs dat ik vergat te etteren. Er waren mensen die zomaar een doekje op de grond gooiden en dan hard weg renden. Ja…hallo…dat kan niet hè! Vrouwtje liet mij dan aan het doekje ruiken en dan mocht ik die brutale rotzooipater gaan opspeuren. Racen jonge…met mijn neus over de grond (oppassen dat je je neus net hoog genoeg houdt anders ben je binnen de kortste keren een mopshond). Vrouwtje, haha, die stuiterde achter mij aan. Linksom, rechtsom, door een hekje, tussen de struiken door…geweldig! Ik vond ze allemaal. Soms hadden ze me gekloot en dan waren ze in een boom gekropen, dan duurde het even wat langer voor ik ze bij hun vlerken had. Vrouwtje gaf ze dan mooi hun doekje terug en zei dat ze in het vervolg hun eigen rommel moesten opruimen. Ik kreeg natuurlijk een heerlijke beloning voor mijn speurderswerk.
We begonnen in het klein maar het werd steeds moeilijker gemaakt. Mijn eerste diploma haalde ik met gemak en ook de vervolgcursus was appeltje eitje. Daarna hebben we nog een hele tijd met een klein groepje rotzooimakers opgespoord en hun hun rommel teruggegeven. Ik was de allerbeste van de groep...al zeg ik het zelf…, die anderen konden er helemaal niks van. Ik wilde ze allemaal helpen en voorzeggen maar dat mocht niet. Vrouwtje zei dat die anderen er ook allemaal heel goed in waren…behalve Atesh dan misschien een beetje…en dat ik gewoon netjes op mijn beurt moest wachten. Wachten…dat is een moeilijk woord en het staat ook niet mijn vocabulaire. Ik riep maar vanaf de kant: “naar links…naar rechts…naar rèèèèchts…sukkel…stop…rèèèèchts, ik zei toch naar rèèèèchts…terug!” Werd niet geapprecieerd. Tja, hallo…ik ben Dowan, de toller met het gouden keeltje en de stalen stembanden en ik zal me laten horen ook! Eindelijk eens een werkje dat ik wel leuk vond, kicken joh! Soms gingen we naar het bos, dan weer in de stad, ook eens een paar keer in een ouwe stinkende school, alles was echt vet cool! Totdat juf zich ineens bedacht dat ik in de auto moest wachten als de rest de rommelmakers aan het vangen was…geen goed plan…ik HAAT in de auto zitten. Gevolg: ik heb gegild alsof ik aan een riek hing, heb de halve auto gesloopt, vrouwtje geblesseerd, de les verpest en juf zwaar geïrriteerd…ja hallo, eigen schuld…ik heb vaak genoeg gezegd dat ik niet in de auto wil blijven...daarom komen we ook alleen als dat niet hoeft...als iemand dan ineens de plannen omgooit dan zal ik je wel eens even laten weten wat ik daarvan vind! Scheel gezeiver allemaal maar het was wel einde oefening voor ons. Nu oefen ik nog lekker met vrouwtje, baas en de meiden als we daar zin in hebben. Ik hoef dan niet het "gebraggel" van anderen aan te zien en kan gewoon mijn ding doen. Als ik met vrouwtje gewoon aan de wandel ben vind ik nog steeds rommel onderweg maar vrouwtje heeft gezegd dat ik ook wat rommel voor anderen moet laten liggen…moeilijk hoor…stiekem speur ik dan lekker toch. Denk niet dat vrouwtje dat in de gaten heeft…of wel?
Toedels, Dowan☆