22 januari 2014
Het is lang geleden dat we tijd en zin hebben hadden om de website te vullen met onze avonturen. Dat komt omdat we het hartstikke druk hebben gehad. Baas en vrouwtje hadden zich namelijk in hun hoofd gehaald dat er wat veranderingen moesten gaan plaatsvinden in ons huis. En niet een paar veranderingen, nee, een heleboel. Op een dag bedachten ze zich dat ze de hele woonkamer leeg wilden hebben, ik dacht nog even dat we een feestje gingen krijgen maar dat was dus niet zo. De woonkamer werd leeggehaald en toen dat gebeurd was, begonnen ze alles kapot te maken…moeten wij eens doen?! Er kwamen zelfs nog vreemde meneren die mee kwamen kapot maken. Toen die heren eindelijk klaar waren met hun geherrie, hadden we één heel groot gat waar eens onze mandjes stonden. Om een heel lang verhaal kort te maken, die meneren hebben het uiteindelijk ook weer goed gemaakt. Uiteraard heb ik het allemaal goed geopzichterd! We hebben een paar weken gelogeerd bij de meiden, in de garage, buiten en in de gang maar uiteindelijk mochten we onze nieuwe woonkamer weer in. Ik moet zeggen dat het een flinke vooruitgang is, we hebben nu een lekkere warme vloer en als er per ongeluk eens een ongelukje gebeurt dan kan vrouwtje dat zo met een doek wegpoetsen. De plek is dan niet meer zichtbaar en ook de geurtjes blijven niet hangen.
Over ongelukjes gesproken. Er is mij weer iets overkomen… Ik weet nu wel zeker dat ik een hele goede beschermengel op mijn schouder heb zitten. We waren bij oma op bezoek om te gaan barbecueën. Noonk Wie stond aan de BBQ en lette niet zo goed op (hij is immers geen snaaier gewend, hihi) dus ik pakte mijn kans om iets van de schaal af te jatten. Hij dacht dat ik een satéprikker met vlees had gebietst, maar eigenlijk wist hij dat niet heel zeker. Eigenlijk kon zich ook niemand voorstellen dat ik zo snel een prikker vol vlees naar binnen zou kunnen werken. Ze waren in ieder geval heel boos op me en ik werd vastgelegd zodat ik niks meer kon jatten. De volgende dag zat het vrouwtje toch niet zo lekker en heeft ze de dokter gebeld. Ik daar naar toe, foto gemaakt, overal bevoeld maar dokter kon niks vinden en was er eigenlijk ook van overtuigd dat ik toch niks te pakken heb gekregen….sukkels….ik verstop alles prima want anders nemen jullie het me toch af. Nouja, enigszins gerust weer naar huis met wat instructies voor het geval er toch klachten zouden ontstaan. Maar ik had nergens last van, vrouwtje hield me nauwlettend in het oog en alles was prima met me. Toen ineens vijf dagen later, tijdens de wandeling, kreeg vrouwtje een appelflauwte. Ik had net een stevige bruine jongen neergelegd en ze pakte hem op om in het zakje te doen. Ze wist niet wat ze zag…ik wel natuurlijk…ik had dus tóch een prikker met vlees naar binnen weten te werken. Maar het hele bijzondere van alles was dat ik die prikker ook weer zonder problemen naar buiten heb weten te werken. Wat zij niet wisten, maar ik wel natuurlijk, was dat ik die prikker nog even snel in tweeën had gebeten toen ik hem afslokte. En in die twee stukken kwam het er ook uit. Het vlees zat er nog aan en hij kon gewoon weer terug op de BBQ.
Voor de gevoelige lezers, zie je hieronder wat er in ging.
Beweeg je met je muis over het plaatje, dan zie je wat er uit kwam.
Maar nu verder met onze bouwwerkzaamheden. Toen het binnen allemaal klaar was, kwam bouwplan twee boven water. Oh nee hè, moest ik weer gaan opzichteren...want aan Dowan heb je niet veel, die snurkt de hele dag en houdt niks in de gaten. Bouwplan twee was eigenlijk veel interessanter. Door de dag konden we lekker in onze nieuwe woonkamer liggen ronken eh...ik bedoel...bewaken en als de werkmannen naar huis waren, gingen we inspecteren. Was leuk want die mannen hadden flinke kuilen gegraven (en wij mogen dat niet) en in die kuilen lagen hele dikke buizen. En die roken heerlijk...hmmmmm...ruim zestig jaar oude rioollucht...om te smullen. Helaas haalden ze die lekkere buizen weg en kwamen er van die kunststof exemplaren voor in de plaats...weg lekker luchtje. Hoe verzin je het? Ook mijn hele voortuin haalden ze overhoop, wat een ravage. En weer gingen ze graven, en nog meer graven, en nog meer...op een gegeven moment kon ik de deur nog niet meer uit zonder vieze poten te krijgen. Dat boeit mij niks hoor, maar Dowan had daar ineens moeite mee...maar Dowan deed wel meer gekke dingen in die tijd... Nadat de mannen klaar waren met graven, gingen ze bouwen, hebben ze palen gezet, draad gespannen, grond opgehoogd en ineens pikten ze toen onze afscheiding tussen tuin en straat. Oooooh, dat was ruig. Kon ik lekker op straat gaan blaffen. Ik ging dan ook meteen deze nieuwe plek verkennen maar Dowan durfde niet voorbij onze “oude” grens. Vrouwtje heeft hem echt moeten lokken en roepen. Helaas voor ons, was dit geen onbegrensd uitstapje, maar slechts een extra stuk territorium om te bewaken. Onze baasjes hadden iets uitgedacht waardoor onze tuin bijna dubbel zo groot is geworden. Heerlijk! We hebben nu zelfs een stuk gras gekregen om op te rennen en te spelen, en in de zomer lekker lui te liggen. We mogen er wel niet altijd op want de dennen die er omheen staan moeten nog een beetje groeien (nu hebben we nog wat veel doorkijk en heb ik het veel te druk met op iedereen roepen dat hij aan de overkant moet blijven). Dus om mij (en de buurt) wat rust te gunnen hebben ze er een poortje gemaakt dat we (nog) niet zelf kunnen openen.
Veel liefs, Diego☆