10 april 2012
Na mijn vorige schoolervaring was het even rustig hier in huis. Vrouwtje had echt de neus vol van mijn gedram en had even behoefte aan een schoolpauze. Eerst maar eens zonder al te veel kleerscheuren uit mijn puberteit zien te komen. En dan tegen het voorjaar eens bekijken wat we verder zouden gaan doen. In ieder geval zou het iets moeten zijn waarbij ik mijn energie kwijt kan, er veel variatie is, en er in kleine groepjes wordt gewerkt zodat ik weinig afleiding heb en ook vaak aan de beurt ben zodat ik niet veel hoef te wachten. “Geduld” is namelijk een woord dat nog steeds niet in mijn vocabulaire staat.
We hebben een tijdje zitten dubben. Wordt het jacht? Zal het behendigheid zijn? Waar gaan we dat doen? Zou ik inmiddels al wat stabieler zijn en mijn vrouwtje geen grijze haren meer bezorgen tijdens mijn lesuren? Het moet voor mij leuk zijn maar ook voor haar. Jacht vindt vrouwtje wel leuk maar daar heeft ze een beetje een gemengd gevoel bij. Van die nepworsten ophalen vindt ze prima maar ze wil niet meedoen aan het "echte" werk. Behendigheid wil mijn blonde mensenzusje graag met me doen maar eigenlijk is ze daar nog wat te jong voor. Om zeker te weten of mijn gewrichten deze sport wel aankunnen, ben ik wel al een tijd geleden naar de fotograaf geweest. Samen met mijn echte broer Djaro en mijn zussen Tika en Do. Was heel gezellig maar ik heb er wel een flinke kater aan overgehouden. Ik weet niet wat er in die spuit zat, maar toen ik wakker werd, was ik zo bezopen dat ik niet eens meer op mijn poten kon staan. Het schijnt dat de mensen heel hard om ons hebben gelachen, nou wacht maar eens als jullie eens te diep in het glaasje hebben gekeken. Na een paar weken vielen er twee belangrijk uitziende enveloppen in de brievenbus. Daarin stond dat zowel mijn heupen als mijn ellebogen er prima uitzien en dat er dus (nu) geen belemmeringen voor mij zijn om behendigheid te gaan doen. Mensenzusje heel blij natuurlijk, alleen nu nog een plek vinden waar zij met me mag trainen (want ze is pas 11 jaar) en wat dan voor de rest ook nog eens aan onze wensen voldoet. Gelukkig kunnen we thuis ook al heel veel dingetjes oefenen.
Maar goed, we waren dus aan het zoeken waar, we wat, konden gaan doen. Toen ineens mijn mammies bazinnetje een aantal proefkonijnen zocht voor een nieuw op te starten cursus…iets met een hele grote bal. Dat wilden we wel proberen, al was het maar om te testen of ik inmiddels wel mijn oren wilde openzetten voor iets wat ze opvoeding noemen. Het zou plaats gaan vinden in een klein groepje en ook nog eens dicht bij huis. Voordeel was, dat wanneer ik het niet leuk vond en lekker vervelend begon te worden, ik mocht stoppen en mijn grote broer in mijn plaats mocht. Geen verplichtingen dus voor mij!
De eerste les was al meteen een succes. Vrouwtje (of eigenlijk mammie’s vrouwtje) kan dus toch wat uitzoeken wat mij wel bevalt. Was ze hier maar veel eerder mee begonnen, dit is veel leuker dan dat stomme gehoorzaamheids-geneuzel. We kregen een hele grote bal en de bedoeling is dat we tegen die bal gaan duwen en dat die bal uiteindelijk in een doel terecht komt. Echt leuk! Ik vind het zo leuk dat ik niet eens meer tijd heb voor de andere honden en alleen maar tegen die bal wil knallen. Nog een keer…nog een keer…ik krijg er maar geen genoeg van. Het moet wel volgens bepaalde regeltjes en dat vind ik nog wel lastig maar dat komt wel. Ik vind dat ballen in ieder geval superleuk en ik ga nu met plezier naar school. Jammer dat het binnenkort al afgelopen is, maar we willen vast en zeker, na de zomer, aan een gevorderdencursus beginnen.
Omdat ik zo goed mijn best doe tijdens dat Treibballen (zo heet dat spelletje met die bal), ik niet sta te gillen en te blaffen en dat ik zelfs luister als vrouwtje me roept, heeft vrouwtje weer moed en zin gekregen om iets met me te gaan doen. Daarom mag ik sinds vorige week naar nog een nieuwe cursus. Op de nieuwe school waar we ook het ballenspel doen. Lekker relaxt daar, nauwelijks afleidingen en een juf die mij wel (nog) lijkt te begrijpen…echt super. We zijn pas één les geweest en dat was in ieder geval al heel erg leuk. Wel veel nadenken zo’n eerste les dus daarna was ik wel een beetje kapot. Helemaal toen ik een uur later ook nog een les treibbal had. De rest van de avond heb ik dan ook flink liggen snurken. Ik was zelfs te moe om te gaan eten, dat heb ik pas laat in de avond gedaan.
We begonnen met tussen de benen van onze baasjes doorlopen, leuk spelletje want als de baasjes niet opletten liggen ze gestrekt op de grond. Helaas is dat deze eerste les nog niet gelukt maar we doen ons best. Daarna moesten we omrollen… dat vind ik niet zo leuk…Diego is daar heel erg goed in maar mijn hobby is het niet. Vervolgens kregen we iets heel geks, in hoepeltjes staan en over balkjes stappen en dan is het de bedoeling dat je voorpootjes en je achterpootjes precies goed staan…heel moeilijk hoor! Als laatste hebben we sprongetjes gedaan in een vierkant.
Af en toe heb ik een paar momenten van verveling gevoeld, maar dan ging vrouwtje wat anders met me doen, of ik werd door juf Judith aan het werk gezet. Ik mag in ieder geval gewoon volgende week weer terugkomen van de juf, en zij vond dat ik heel erg lief was geweest. Enne…even voor die juffen en meesters van mijn oude school…als jullie mij hadden gezien, hadden jullie mij vast niet herkend!
Les twee was weer een hele andere les. Eerst leek het een dansles te worden, rondjes draaien…dat doe ik al als ik moet k*kken dus dat ken ik wel. Daarna nog wat dingetjes herhaald van de vorige week en toen kwam het echte werk. Over huppeltjes springen, door een tunneltje heen, slalommen tussen paaltjes door en daarna, voor het eerst van mijn leven, ruzie gezocht. Met dat laatste was vrouwtje niet zo blij. Ik had even een woordenwisseling met ene Harry, hetzelfde soort als die schreeuwerd van hier tegenover dus ik wilde hem even duidelijk maken dat ik niet gediend ben van schreeuwerijen, dat hij zich dus niks moet gaan menen en dat hij zijn gemak moet houden. Meteen al toen ik het veld opkwam, kreeg ik hem in het oog. Ik kan er niks aan doen maar zijn gezicht staat me gewoon niet aan. Hij begon me ook al meteen uit te lachen omdat ik rooie haren heb en dat ik kleiner ben dan hem, ondanks dat ik ouder ben. Ik word hier al altijd “de kleine” genoemd en nu kon ik het even niet meer hebben. Vrouwtje was not amused, juf ook niet trouwens. Ze vinden dat ik me moet gedragen en ze hebben geen zin in macho gedrag. Toen ik dat bij thuiskomst aan Diego vertelde, begon hij heel sneeky te lachen. Hij vertelde me dat ik dat veel vaker moet doen; flink de macho uithangen, grote mond opzetten, lekker achter de vrouwtjes aan. Nou vond ik dat hij daar te geniepig bij lachte dus ik weet nog even niet of dat nou wel zo’n betrouwbaar advies is. Ik moet daar eerst eens een paar nachtjes over slapen.
Maar goed, na de funles dus ook nog de treibballes, de voorlaatste helaas. Ik was eigenlijk al helemaal teut maar ik had nog ergens een blikje energie staan dus mijn accu was weer redelijk vol na een half uurtje slapen. Dat ballen vind ik echt geweldig. Ik ben er, al zeg ik het zelf, best al goed in. Volgende week gaan we een echt wedstrijdje doen, spannend. Deze week nog maar even flink oefenen met vrouwtje en de meiden. Maar nu eerst slapen…ben kapot!
Shit, die nieuwe juf is toch eigenlijk helemaal niet zo leuk als in het begin. In het begin vond ik haar nog wel aardig, maar nu begin ik toch wel aan haar te twijfelen. Ze ziet er heel aardig uit hoor, ze ruikt lekker, heeft lekkere snoepjes en een stoot van een vierpotig vriendinnetje, maar wat ze me nu toch heeft aangedaan. Echt, ik weet niet wat ik ervan moet denken.
Zoals jullie wel weten, volg ik bij juf Judith funlessen. Heel veel variatie, we hebben in kratjes gezeten (heel idioot maar toch wel een beetje leuk), juf had een reuze-ei waar we zelfs op mochten gaan staan (was wel een kapot ei want ik heb er geen vogeltjes uit zien kruipen), juf had een wip, gekke bubbelmatjes, paaltjes om tussendoor te wandelen, een tunnel om doorheen te sprinten. We hebben een spoortje gevolgd (dat was heeeeeel erg leuk), op tonnetjes gezeten, gezwaaid naar voorbijgangers….van alles hebben we gedaan. Maar het allerleukste waren toch wel de meiden, zeker toen dat stuk van juf eens een kijkje kwam nemen. Wow, dat was echt geen prul. Enne…volgens mij vond ze mij ook wel erg aantrekkelijk. Gevolg was dus wel dat ik niet meer zo goed bij de les bleef. Maar ach, het meeste had ik toch al allemaal gedaan dus wat kon mij het schelen. Kon dus best een beetje gaan etteren. Was trouwens ook wel weer leuk om vrouwtje over de rooje te krijgen. Haha, ze was echt boos op me…en jullie weten…dat boeit mij lekker toch niet! Vrouwtje vond dat ik alweer net zo irritant was als tijdens mijn vorige schoolcarrière. Maar helaas, juf ging zich er eens mee bemoeien. Ik weet niet wat ze vrouwtje heeft ingefluisterd maar, potdomme, het kreng heeft gewonnen. Maar ik geef nog niet op hoor, als ik even de kans krijg, dan pak ik ze ook met vier poten tegelijk aan. Alleen, lukt het me nu niet meer zo goed om vrouwtje boos te krijgen, potdorie…hoe ik ook mijn best doe…ze trapt er niet meer in. Nou…soms toch nog wel een klein beetje, maar niet meer zo snel en gemakkelijk. En dat komt allemaal door juf! Begrijpen jullie nu waardoor ik haar ineens niet meer zo heel leuk vind?
De laatste funles hebben we een wedstrijdje gedaan. Juf had een parcourtje uitgezet en de bedoeling was om daar niet alleen snel doorheen te spurten, maar vooral goed. Ik zelf had een ander parcourtje in gedachten. Ik was de enige heer in het gezelschap en Mika, de Poolse schone van juf, mijn vriendin Teuntje…en mijn tollercollega Tessa brachten me op een lumineus idee. Als ik nu eens begon bij die Poolse schone…lijkt mij de meest plezantste van de drie, dan effe rennen en gek doen met Teun en als toetje: Tessa. Jammer dan…ik moest toch echt naar dat parcourtje van juf. Ik heb nog wel zo mijn best gedaan om mijn eigen weg te mogen vervolgen maar deze keer had ik pech. Voor elk onderdeel kregen vrouwtje en ik punten. Het koppel dat aan het einde van de rit de meeste punten bij elkaar had gesprokkeld, zou funner van de cursus worden. En…laat ik me dat nu eens winnen?! Ik ben er nog steeds zwaar verbaasd over. Had echt gedacht dat opoe Juulke zou gaan winnen, die is zo fanatiek, en nog zo kras voor haar leeftijd. Geloof dat ze al 10 jaar is! Maar juf vertelde dat we het verdiend hebben omdat ik zo’n lastig portretje ben, met een mega-lange gebruiksaanwijzing, en dat het voor vrouwtje topsport is om mij in het gareel te krijgen…maar vooral, omdat ik toch deed wat ik moest doen (ondanks dat die schone meiden lagen te lonken). Mijn pubergedrag werd natuurlijk ook vermeld in die speech, en er werd ook iets gezegd over balletjes…en nou moet ze gaan oppassen…don’t touch my balls! Ik heb inmiddels begrepen dat die wonderdingen onder mijn staart van cruciaal belang zijn om te kunnen etteren. Die wil ik dus echt niet kwijt. Stel je voor, ik word zo’n volgzaam kereltje die van de meiden afblijft en alleen nog maar aan eten denkt…echt niet! Die dingen blijven mooi daar hangen. Ik heb zo lang moeten wachten tot ik ze alle twee had, die laat ik me echt niet afpakken.
Maar goed, deze keer is het me niet gelukt om het ettertje van de klas te worden. Ik ben nu bekroond tot funner van de groep, een hele eer….en daar ben ik stiekempjes toch wel een beetje trots op!
Het is rood, enthousiast, schreeuwt als een schorre zeekoe als hij zich verveelt, én funner van deze cursus..... Dowan!!
foto: Hond en Vorming
Vele groetjes, Dowan☆