26 juli 2011
Baas en de meiden hadden besloten dat we in de zomervakantie een paar weekjes zouden gaan jodelen in Oostenrijk. Zoals jullie weten is Dowan daar erg goed in maar ik mag mezelf ook niet wegcijferen. Probleem was alleen, hoe kregen ze mij en mijn broertje, onze mensenzusjes, baas en vrouwtje en het groene vakantieding allemaal in één auto? Na wat denkwerk en een middag fröbelen leek de oplossing gevonden te zijn. En ik moet zeggen, het werkte perfect. We konden nu zelfs nog meer bagage meenemen en mijn broer en ik hadden een riante ligplaats voor ons beiden. Nog even op tijd de dollehondenprikken ophalen en dan waren wij klaar voor de grote reis.
Dowan begreep er natuurlijk nog helemaal niks van maar ik ben al gewend aan dat op vakantie gaan. Ik heb al menig vakantiehuis bezocht dus ik draai er mijn poot niet meer voor om. Hoewel ik het toch wel elke keer spannend vind als we gaan, dat zal ik niet ontkennen. Onderweg houd ik mijn familie altijd heel goed in de gaten als we even uit de auto gaan. Moet er niet aan denken dat we iemand vergeten onderweg. Ik zorg er dan altijd voor dat ik als eerste in de auto zit, dan kan ik alle koppen goed tellen.
Na een dag in de auto liggen te snurken en te stinken, kwamen we rond half 5 aan bij ons vakantiehuis. Een bekend huis want daar waren we in de winter ook al geweest. Het huis van dat brutale keffertje. Toen de mensen begonnen rommel uit de auto te halen, ben ik mijn broertje eens gaan rondleiden. Heb hem meteen verteld dat de vloer naast het bed van vrouwtje van MIJ is en dat hij zich maar een ander plekje moest zoeken. Dat had hij snel gevonden…onder het bed van vrouwtje. Die etter racete me toch met een rotgang onder dat bed door.
Hahaa…en dat was natuurlijk geweldig, want die ouwe grommelaar past lekker NIET onder dat bed dus elke keer als hij zijn onderbuikkriebels op mijn rug wilde gaan uitkrabbelen, dook ik onder dat bed in. Haha…en die dikke maar stom en onnozel kijken.
Helaas waren ze het witte spul buiten vergeten neer te leggen dus het was één grote groene vlakte voor ons huisje. Met flinke bergen maar die waren er in de winter ook al. We zijn een aantal keren met een soort van grote vogelkooi heel hoog die bergen in gegaan, zelfs een keer zo hoog dat we het witte spul weer tegenkwamen. Wel gek hoor, met mijn zomerjasje in de sneeuw. Maar het was gelukkig heerlijk weer dus mijn zomerjasje was voldoende. Baas en mijn grote mensenzusje zijn daar nog een extra berg opgeklommen, ik had ook graag mee willen gaan maar dat mocht niet. Onderweg naar beneden heb ik een geweldig mooie zwemplek gevonden maar helaas was het een beetje hoog om vanuit die vogelkooi naar beneden te duiken en aangezien Dowan nog puppenpootjes heeft was het te ver om te lopen. Hopelijk kan ik een volgende keer, als mijn broertje wel verder mag lopen, een duik nemen.
Haha, Dowan had nog ruzie gehad met een koe. We waren boven op de Koppeneck en waren gewandeld naar de Ochsenhütte alwaar we een korte drinkpauze namen. Toen weer hetzelfde bergweggetje terug om via de Koppeneck weer naar beneden te gaan met de grote vogelkooi. Helaas kruiste een grote koeiedame ons pad en die sukkel was zo stom om een grote mond op te zetten tegen die dame. Nou dat heeft hij geweten, die dame gedroeg zich niet echt damesachtig dus ze bloos en ze stoof. Dowan wist niet welke kant hij op moest rennen. En met een riem om kom je natuurlijk niet ver. Ik was al een klein stukje verder met baas maar toen ik mijn broer in nood hoorde, wilde ik toch meteen gaan helpen. Een grote mannenblaf van mij was voor die dame voldoende om te weten dat ze zich even in moest houden en vrouwtje en Dowan konden zonder problemen verder lopen. Alleen toen was mijn kleine mensenzusje weer bang. Baas is dus weer langs die dame moeten lopen om mijn mensenzusjes op te halen. Ik moest bij vrouwtje blijven maar ik hield die dikke madam onder schot hoor. Eén verkeerde beweging richting mijn familie en ik had pensstaafjes van haar gemaakt!
Grüsse euch, Diego☆ & Dowan☆