7 mei 2011
Druk, druk, druk...wat hebben we het toch maar druk. Pup opvoeden, computer kapot, op vakantie, puberpup, computer nog steeds kapot, nog meer pubergedrag, computer weer kapot en ga zo nog maar even door. Maar nu wordt het toch echt tijd om even wereldkundig te maken hoe het met ons gaat. Mijn broertje is inmiddels al dik een half jaar en een echte puber. Sinds een paar weekjes lukt het hem om op 3 poten te plassen en zelfs het poepen op 3 poten gaat hem al heel goed af. Hij heeft dan ook een goede leermeester.
Er is een hele hoop gebeurd sinds onze vorige berichtgeving. In maart ben ik met baas en de meiden naar Oostenrijk geweest. Baas en mijn mensenzusjes gingen weer moeilijk doen met die rare schoenen en die leuke stokken en mijn grote vriendin ging lekker met mij op stap. We hadden dit jaar een heerlijk huisje met een lekker ruikend vossebeest aan de ingang. En bij de onderburen woonde een charmante jongedame...iets te klein voor mij maar dat mag de pret niet drukken.
Helaas konden we Dowan niet meenemen. Hij had nog niet al zijn prikken gehad en hij was toch nog wel erg klein om zo lang in de auto te moeten zitten. Hij ging een weekje logeren bij zijn zusje Do, zijn mama Jip, tante Fleur en opa Cas en oma Lobke. Volgens mij heeft hij het heel erg naar zijn zin gehad maar dat mag hij zo meteen zelf vertellen.
Eerlijk gezegd, heb ik mijn kleine broertje toch wel gemist, nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen. We zijn echt wel dikke vrienden geworden. Hij leert dingen van mij maar ik leer ook dingen van hem. Volgens vrouwtje goede dingen maar helaas ook minder goede dingen...haha...als hij mag puberen dan mag ik dat toch zeker ook!
Een paar weken geleden ben ik weer eens stom geweest. Tijdens een wandeling in het veld, kreeg ik een steen te pakken en zoals altijd wil ik die niet afgeven. Stel je voor zeg! Vrouwtje weet het niet helemaal zeker maar ze denkt dus dat ik die steen heb ingeslikt (zou niet de eerste keer zijn). Ik hoorde haar aan dat zwarte tringelding praten en ineens werd ik in de auto gedirigeerd. Dowan had geluk, die hoefde niet mee maar ik werd weer eens gezellig naar die ballenpikker gebracht. Daar aangekomen, kreeg ik een spuit in mijn derrière en daar begon het gedonder. Ik werd me toch een partij misselijk. Ik heb echt alles uitgek*tst…die heerlijke brokjes, dat smakelijke pensstaafje en zelfs de zelfgeplukte grassprietjes hebben ze door de plee gespoeld. Leuk zeg! Maar die steen heb ik lekker gehouden. Vrouwtje was daar niet zo blij mee, die lieve dame bij de dierenarts ook niet en van de dokter kreeg ik een uitbrander. Hij zei dat hij mij toch wel slimmer had ingeschat, als mijn kleine broertje nou zoiets deed dan kon hij dat nog wel begrijpen maar zo’n volwassen vent als ik. Oeps…geloof dat het beter was geweest als ik die steen had laten liggen. Ik voelde me ontzettend ellendig. Gelukkig had het lieve meisje van de dokter wel medelijden met me en dus kreeg ik van haar nog een nieuwe prik waardoor ik me al heel snel beter ging voelen. Probleem was nu dat vrouwtje en de dokter niet zeker wisten of er nu wel of niet een steen op mijn maag lag. Vrouwtje kreeg een aantal adviezen mee van de dokter en een telefoonnummer voor het geval het niet goed met me zou gaan en toen gingen we weer naar huis. Inmiddels zijn we al een heel aantal weken verder maar vrouwtje heeft nog geen steen bij me gevonden en ze heeft ook nog niks aan mij gemerkt waardoor ik terug moet naar die dokter. Tja…en ik…ik zeg lekker niet waar ik die steen heb gelaten…lekker puh. Ken haar al wat langer…als ze hem te pakken krijgt, ben ik hem kwijt!
Ik geloof dat ik binnenkort weer een prik moet gaan ophalen, zullen ze wel weer beginnen over die steen. Wat een gedoe, er liggen toch stenen zat in het veld.
In het veld is het ook nog steeds gezellig. Van de week hebben we een wandeling gemaakt met tollerdame-in-wording Izzy. De bedoeling is dat de pubers elkaar bezig houden maar Izzy valt duidelijk op de iets rijpere mannen. Voel me aan de ene kant toch wel vereerd, een ouwe bok lust best nog wel eens een groen blaadje maar aan de andere kant kom ik daar voor mijn rust. Ze bleef me maar voor mijn voeten lopen. Eerst heb ik haar heel lief uitgelegd dat ik die dag wat hoofdpijn had en gewoon geen zin had maar daar had ze geen oren naar. Vervolgens heb ik dat nog eens heel aardig herhaald en nog eens…en nog eens…en toen eens wat minder aardig…en nog wat minder aardig maar ze bleef een echte vrouw…niet luisteren hè! Op het laatst wist ik echt niet meer hoe ik het haar nu duidelijk kon maken dat ik echt niet wilde. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik de auto zag en ik ben er ook nog nooit zo snel ingesprongen. Wat een volhouder zeg! Het is wel een knappe dame hoor maar een klein beetje te onstuimig voor mij.
Lebbers, Diego☆
En nu mag ik wat vertellen. Diego is toe aan zijn schoonheidsslaapje (zou het nog helpen?) dus ik neem het toetsenbord over. Eens kijken of ik dat ook gemold krijg. Ik ben namelijk een meestermoller. Ik krijg alles kapot. Heel veel speeltjes van Diego heb ik al ontleed. Ik weet nu wat er in een Wubba zit, hoe een tennisbal er van binnen uitziet en mijn fazant heb ik keurig gevild en ontdaan van al zijn ingewanden.
Maar voor de rest ben ik een heel aardig manneke. Ik ben vriendjes met zo ongeveer alle honden hier in de buurt. Ik heb het dan ook elke morgen erg druk om bij iedereen te gaan buurten. Soms tot grote ergernis van mijn vrouwtje want die schijnt maar niet te begrijpen dat ik daar wat meer tijd voor nodig heb. Het kost tijd om contacten te maken en te onderhouden. Vooral nu ik een grote kerel aan het worden ben, heb ik een hoop te vertellen. Ik moet ze toch even allemaal zeggen dat ik al met mijn poot hoog in de lucht kan plassen en dat ik allemaal kriebels in mijn buik heb. Dat lukt echt niet in een paar tellen, daar heb ik tijd voor nodig. Ik heb het vrouwtje nu een paar keer uitgelegd maar ze wil het niet begrijpen. Wie niet horen wil moet dus maar voelen. Ik ga dus op een drafje naar mijn gesprekspartner toe, doe mijn verhaal en dan moet vrouwtje maar even haar gemak houden. Als ik klaar ben met mijn verhaal dan ga ik wel naar haar terug maar eerst moet ik even laten zien dat ik die ene poot ook echt hoog de lucht in kan. Ik kan natuurlijk wel veel vertellen, ik moet het ook bewijzen. Vrouwtje is, zoals jullie wel kunnen raden, niet blij met deze communicatieve uitspattingen van me. Zij noemt het "puberen"…ik noem het gewoon "gezellig even bijkletsen". Als straks iedereen weet dat ik een grote kerel ben dan hoef ik niet meer zulke lange gesprekken te voeren maar voorlopig weet nog niet iedereen het dus zal ze nog wel een aantal keren op me moeten wachten. Daarbij…er lopen een aantal niet meer zo jeugdige viervoeters in het veld rond die al wat vergeetachtig beginnen te worden dus die moet ik het verhaal weer elke keer opnieuw vertellen.
Een tijd geleden ging Diego met het mensenvolk op reis en aangezien ze mij niet mee wilden hebben, was ik gezellig een weekje aan het logeren bij mijn nestfamilie. Mijn zusje Do en ik hebben lekker de boel op stelten gezet. Zelfs mama Jip en tante Fleur konden we af en toe tot een spelletje verleiden. Opa Cas en oma Lobke zag ik vaak met het hoofd schudden, kan me wel voorstellen dat ze het even niet meer zagen zitten met nog zo'n jonge rouwdouwer in huis erbij. Helaas is dit logerpartijtje ook mijn laatste samenzijn geweest met mijn lieve ouwe opa. Gisteren is hij ons voorgegaan naar de Regenboogbrug, ik zal hem en zijn spannende verhalen over vroeger missen. Rust zacht, lieve opa!
Diego had me gewaarschuwd voor de nukken van tante Fleur maar dat viel best mee hoor. Eigenlijk was zij minder grompot als Diego. Als we gingen wandelen mocht ik zelfs naast haar lopen en vertelde zij me of de honden die we tegenkwamen wel of niet aardig waren. Mijn moeder en mijn zusje hadden het te druk met vrouwendingen, die hebben geen verstand van het echte werk maar mijn tante Fleur is een stoere dame hoor!
Na een weekje kwam mijn mensenfamilie me weer ophalen en ging ik terug naar mijn eigen huis met de brombeer. Tjonge wat was hij lastig, ik kon er toch ook niks aan doen dat ik niet mee mocht en dat hij me zo gemist had. Ik heb toen even overwogen om maar bij mijn mama te gaan wonen als hij zo vervelend tegen me bleef doen. Gelukkig was hij de volgende dag alweer wat vriendelijker, had zeker last van een jetlag.
Naast dat ik het zo druk heb met groter groeien, die ouwe brombeer temmen, fazanten en ballen ontleden, planten snoeien en kuilen graven, moet ik ook nog naar school.
Sinds mijn logeerpartijtje gaan we elke zaterdagochtend naar schooltje. Ik vind het geweldig om mijn zusjes weer te zien. We hebben een klasje van 5, (mijn zusjes Do en Dena, Sjuul de Cairn Terrier, Busan de Riesenschnauzer en ikzelf natuurlijk) en we hebben het erg gezellig. Af en toe even lekker buurten en tussendoor soms eens doen wat de baasjes van ons verlangen. We hebben onderling afgesproken dat we omstebeurt een beetje etteren. Ik moet van mezelf zeggen dat ik daar erg goed in ben! Eigenlijk vind ik het wel leuk om naar school te gaan. Ik leer heel snel nieuwe dingen maar als ik geen zin heb dan vertik ik het. En laat me ook niet drie keer achter elkaar hetzelfde doen want dan ga ik pas echt klieren…of zingen, want daar ben ik nog steeds de allerbeste in! Ze hebben me zelfs al gevraagd om samen met de Toppers in de Arena te gaan staan dit jaar.
Nog een paar lessen en dan zit het erop, ik ben benieuwd wat we daarna gaan doen. Ik geloof dat we eerst nog op vakantie gaan. Niet dat ik weet wat dat is maar daar kom ik vanzelf wel achter. Diego schijnt het best leuk te vinden dus het zal wel meevallen. Ik hoorde alleen dat ze me eerst nog een prik in mijn billen gaan duwen, iets van dolle honden of zo??? Het moet, anders mag ik niet mee. Het was heel leuk om te gaan logeren bij mijn nestfamilie maar met mijn eigen familie mee op vakantie lijkt me ook wel wat. Ik hoor er tenslotte nu helemaal bij.
Groetjes, Dowan☆