8 december 2010
Hallo allemaal, eindelijk heb ik weer eens een klein beetje tijd om hier de boel bij te houden en jullie te berichten over het “schatje” wat ze mij hebben opgedrongen.
Afgelopen vrijdag ging ik met vrouwtje en mijn oudste mensenzusje naar het huis van mijn achternicht Fleur. Daar aangekomen wachtte mij een geweldige verrassing…dus niet! Nadat ik eerst even samen met Jip de tuin had besprenkeld, ging ineens de deur open en kwam daar het meest erge wat een macho als ik zich maar kan voorstellen...een pup…jakkes. Ik weet dat de baasjes en mijn mensenzusjes naar dit moment hebben uitgekeken dus ik hield me maar een beetje in maar het liefst had ik hem meteen opgevreten.
Thuis aangekomen begon de ellende pas echt. Hij denkt namelijk in MIJN huis te mogen rondlopen en in MIJN mand te mogen liggen, uit MIJN bakken te mogen eten en drinken, MIJN speeltjes door het hele huis te verspreiden en MIJN vogel te mogen pesten. Wat misschien nog wel het allerergst is, hij denkt ook nog dat IK hem aardig vind. Het wil maar niet tot dat koppie doordringen dat ik daar helemaal geen zin in heb. Het enige leuke is dat hij niet zo goed begrijpt wat hij met koekjes moet doen dus dan wil ik me wel even van mijn goede kant laten zien.
En dan ’s nachts…wat een ellende, ik word er niet goed van. Die vent kan gillen, krijsen, ongelofelijk. Het was zelfs zo erg dat ik de bank heb moeten delen met mijn vrouwtje. Afgelopen nacht heb ik eindelijk weer eens kunnen doorslapen en heb ik geen last van vrouwtje gehad. Hopelijk heeft dat Dowan-geval nu begrepen wat de bedoeling is en gunt hij zo’n oude man als ik een beetje nachtrust.
Ik heb gehoord dat ik niet alleen mijn huis maar ook deze website met Dowan moet delen. Dat komt dan even goed uit. Ik ga namelijk lekker op mijn troon liggen en dat Dowan-ding mag het hier verder regelen…dus bij deze, welterusten en tot de volgende keer.
Diego☆
Tja, dan zal ik het vanaf hier maar overnemen. Ik ben dus, zoals die grompot al vertelde, afgelopen vrijdag hier in dit huis terecht gekomen. Het was een rare dag vrijdag. Ik had heerlijk geslapen, mijn buikje lekker rond gegeten en nog even bij mijn mammie aan de bar gehangen. Toen, om 10 uur, verscheen die mevrouw die ik al vaker had gezien met dat mensenmeisje wiens tenen ik al diverse malen heb proberen te perforeren. Er werden allemaal dingen aan de grote tafel gedaan en toen werd ik uit de kist geplukt en moest ik mee naar buiten. Daar buiten liep een voor mij vreemde soortgenoot. Zijn geur kwam me wel bekend voor maar ik had me daar toch iets anders bij voorgesteld. Wat is hij groot…veel groter dan mijn mammie en tante Fleur. Het is echt een reuzenmeneer en een mopperkont (maar dat wist ik toen nog niet). In mijn jeugdige onbevangenheid wilde ik even netjes goeiendag gaan zeggen (mijn ma heeft mij immers netjes opgevoed). In eerste instantie ging hij voor me op de vlucht (hij zal zelf wel zeggen van niet maar ik heb getuigen hoor!) maar toen bedacht hij zich en begon op me te grommen als ik te dicht bij hem in de buurt kwam. Zelfs ik schrok hier even van maar ik herstelde snel om het vervolgens nog maar eens opnieuw te proberen…en nog eens…en nog eens…en nog eens…haha en hij vond het echt niet leuk!
Na die eerste kennismaking werd ik in de auto gezet en begon de weg naar wat mijn nieuwe thuis zou gaan worden. Onderweg heb ik de hele tijd gezongen van “we zijn er bijna, we zijn er bijna...maar nog niet helemaaaaaaaaaaaaaal". De rest wist mijn zangkwaliteiten helaas niet te waarderen. Maar goed, na een, gelukkig, niet zo heel lang ritje arriveerden we bij mijn nieuwe woonplek. Die lastige brompot bleef gelukkig ver uit mijn buurt dus ik kon even op mijn gemak de omgeving verkennen. Ik had nog geen 4 stappen gezet of ik schrok van een hoop spektakel en gefladder. Achter een groot raam stond een vreemde bench met een raar beest erin. Hij schrok even hard van mij als ik van hem. Toen ik hem eens goed ging bekijken zag ik dat het geen soortgenoot van mij moest zijn, daarvoor miste hij een paar pootjes en waren zijn kleuren te vreemd. Toen ik heel dicht naderde, zag ik dat hij ook twee hele gevaarlijke tanden onder zijn ogen heeft hangen. Gelukkig ben ik een hele snelle kerel dus het heeft even geduurd totdat ik kennis maakte met die enge tanden maar ik had er wel meteen respect voor. Tjonge wat kan die gemeen bijten, daar zijn mijn zusjes niks tegen. Van tijd tot tijd zoek ik dat monster nog eens op, vooral op momenten dat die lastige ouwe kerel op me heeft gemopperd, ik moet mijn frustratie toch ook ergens kwijt!
Die grompot heeft een heerlijke mand, lekker voor het raam zodat je goed naar buiten kunt kijken, hij heeft een troon waar ik absoluut niet op mag en ik heb een gevangenis. Gelukkig ligt er een bekend, heerlijk ruikend, kussen in met een aantal bekende speeltjes zodat ik toch nog een beetje het gevoel heb dat mijn broertjes en zusjes er nog zijn. ’s Nachts, als het fijn stil is en iedereen me goed kan horen, ga ik dan mijn stembanden trainen. Ik zing dan van: “Och was ik maaaaaaar, bij moeders thuis gebleeeeeeeeeve of van O, kleine jodeljongen. Mijn vrouwtje vind het prachtig, ze komt dan altijd gezellig beneden bij me liggen. Helaas voor haar, word ik wel moe van dat zingen en nadat ik dan een heerlijke plas (in de vrieskou) heb gedaan, doe ik dan even snel een dutje met de belofte dat, wanneer ik wakker word, weer een liedje voor haar zal zingen. Helaas heb ik me vannacht verslapen en heb ik niet voor vrouwtje kunnen zingen…gelukkig vond ze het niet zo erg.
Zo, ik ben weer toe aan een dutje. De koning (die ouwe brombeer) ligt op zijn troon dus ik ga lekker zijn mand inpikken!
Oja…voor ik het vergeet te vertellen…ik, als prinsje, heb ook al een troon gevonden. En als ik een beetje aan die troon schuif dan kan ik zo op de troon van die ouwe zeur kruipen…dan moet ik wel snel zijn want dan wordt hij toch boos…hahaha…ik krijg hem wel klein.
Dowan☆
18 december 2010
Sinds een aantal dagen is het niet meer HIJ en IK maar is het WIJ. Afgelopen donderdag heb ik ons vrouwtje verbaasd door met die kleine opdonder te gaan spelen. Nou...zij denkt dat het spelen is maar eigenlijk ben ik gewoon die piranha aan het laten weten dat IK de baas ben, dat het MIJN spel is en dat we het spelen volgens MIJN regels. Zolang hij mijn superieure autoriteit aanvaardt is er niks aan de hand maar owee als hij denkt een poot in mijn nek te leggen, of nog erger...dat hij over me heen kruipt als ik toevallig ben omgerold en iets op mijn rug lig.
Ik moet eerlijk toegeven dat zo'n vriendje in huis toch ook wel leuk kan zijn. Het allerleukst is het vangen van koekjes. Die flapdrol weet nog niet wat hij met koekjes moet. Helaas kent hij inmiddels één soort dus die eet hij op maar met al die andere daar speelt hij mee. Die oen gooit ze in de lucht...en nog eens...en nog een beetje hoger...en dan hap...is het koekje verdwenen en lik ik mijn baard af. En die sufferd maar onnozel kijken.
Een ander voordeel is dat die uk elke keer wat vers vlees door zijn eten krijgt, ikke nu dus ook, jammie! Van de week was het vlees op en kregen we pens op het menu...heerlijk. Helaas ben ik niet de enige die het lust.
Diego☆
Help help help, ik ben reddeloos verloren. Ik heb mij verlaagd tot het houden van een pup. Het doet me heel veel pijn maar ik moet toch toegeven dat het hebben van een broertje ook best wel leuk kan zijn. In plaats van me ellendig te voelen wegens mijn midlife crisis, voel ik me nu zo af en toe een jong veulen in de wei. Ik wist niet dat ik het nog in mij had.
Dowan begrijpt nu eindelijk dat we 's nachts doen slapen en dat we overdag leuke dingen kunnen doen. Hij heeft, nadat hij zich die eerste nacht verslapen had, niet meer gezongen in de nachtelijke uurtjes. Hij moet nu alleen nog leren dat hij ook 's morgens niet als wekker hoeft te fungeren. Gelukkig slaapt hij graag een beetje uit en is het meestal een uurtje of 7, half 8, eer hij met zijn concert begint...maar dan heb je wel wat. Gelukkig is er dan snel iemand beneden die mij uit mijn lijden verlost.
Van de week had het hier gesneeuwd en zijn we met het hele gezin in de sneeuw gaan ploeteren...heerlijk, alleen heb ik zo snel last van mijn pootjes. Dowan had geluk, hij mocht tussendoor op de slee. Niet dat ik niet op de slee mocht maar daar voel ik me toch net wat te macho voor.
Over macho gesproken...ik heb weer eens lekker de grote jongen uitgehangen. Dowan is onverschrokken en stevende met opgeheven hoofd en zijn antenne hoog in de lucht recht op een zwarte (jakkes) reu af. Hoe kan hij nu zo stom zijn. Ik begon hem te waarschuwen maar niks hoor, hij luisterde niet naar me. Gelukkig was die zwarte vlegel onder de indruk van mijn gescheld en deed hij heel lief tegen mijn kleine broertje maar anders...baas verpeste het weer want die hield me aan de riem maar als ik aan hem had gekund. Vrouwtje en baas waren boos op me. Ze zeiden dat ik zo verkeerde gewoontes doorgeef aan Dowan...haha...alsof dat zo'n schatje is. Als hij even de kans krijgt, bijt hij me ook waar het hem uitkomt. Die sufferd meent zelfs dat ik een meisje ben...uit dat ding onder mijn buik komt echt geen melk. We kwamen ook mijn vriendinnetje Kim tegen en bij haar was hij ook steeds aan het zoeken naar wat lekkers...ik weet wel wat lekkerders bij die vrouwtjes. Maar ook dan heeft het hebben van een klein broertje voordelen. Hij verleidt de dames met zijn onschuldige puppenoogjes en ik...ik pak ze van achter...teamwork! Begrijp alleen niet waarom vrouwtje ook dat weer niet goedkeurt.
Vorige week kreeg ik wel een complimentje (wel maar heel klein maar het was een complimentje). Er stormde een arrogante donkerbruine onverlaat op mijn kleine broertje af. Normaal is hij niet snel onder de indruk maar nu dook hij ineen. Ik keek het heel even aan maar die snoodaard dacht daar even de baas te kunnen gaan spelen over MIJN broertje. Die heb ik toch eens even heel snel naar de andere eind van het veld gejaagd. Was zo gepiept, brutale vlerk!
Oja...voor ik het vergeet. Ik vertelde laatst dat mijn wandelmaatje Sam ernstig ziek was. Zijn baasjes hebben hem met heel veel pijn in hun hart moeten laten gaan.
We zijn er allemaal toch wel erg verdrietig van. Sam, lieve grote vriend, rust zacht!
Diego☆
Mag ik nu ook nog even wat zeggen? Ben hier dan wel de ukkiepuk maar heb ook een hele duidelijke mening. Ik ben nu bijna 3 weken hier en het bevalt me steeds beter. Die ouwe zeur valt echt reuze mee. Van de week heeft hij me zelfs beschermd tegen een grote brutale engerd. Ik heb het even goed bekeken hoe hij dat doet dus misschien kan ik het de volgende keer wel zelf. Het maakt natuurlijk wel wat meer indruk als je het postuur hebt van MIJN grote broer dus ik moet nog een beetje groter groeien. We kwamen ook een prachtige zwarte jongeman tegen in het veld. Ik liep er heel vrolijk op af maar Diego werd me toch boos. Die jongeman deed helemaal niks, hij was zelfs helemaal beduusd van Diego's gescheld. Ik heb hem maar ingefluisterd dat hij gewoon heel onnozel moest kijken...dat helpt, doe ik namelijk ook als hij op mij gromt. Dat joch was echt onder de indruk, ik had toch wel een beetje medelijden met hem. Gelukkig had baas Diego vast maar hij moest goed zijn best doen om hem in bedwang te houden. Van schrik ben ik toch maar tegen vrouwtjes been aan gaan staan, werd toch een beetje bang van dat verbale geweld. Vrouwtje was heel boos op Diego maar of Diego daarvan onder de indruk was?
Een paar dagen later heb ik met labrador Kim kennis gemaakt, volgens Diego de enige aardige zwarte labrador in de hele wereld. Kim vond mij geweldig, ze liet me overal snuffelen en ik mocht zelfs even kijken of haar melkfabriek in werking was. Helaas viel dat tegen...de melk was uitverkocht.
Gelukkig ga ik volgende week op bezoek bij mijn mammie, het schijnt dat die nog een voorraadje heeft dus misschien heb ik geluk.
Mijn baasjes zijn heel erg trots op me. Ik eet goed (het is ook lekker!), ik slaap netjes door en ik doe al bijna al mijn plasjes en hoopjes buiten. Ik ben nu zelfs aan het proberen om mijn plas langer op te houden want het is toch wel koud met die sneeuw aan mijn jongeheer. Mijn broer doet heel ruig plassen en ik ben me nu aan het bedenken of ik dat ook ga leren. Zo stoer zeg, dan gaat hij op 3 poten staan, de vierde steekt hij de lucht in en dan kan hij hoog plassen. Echt ruig, dat moet hij me leren. Het schijnt dat alle stoere kerels dat zo doen. Tante Fleur heb ik ook wel eens op 3 poten zien plassen maar dat ziet er lang niet zo stoer uit...laat het haar maar niet horen.
Mijn broer ligt graag op de bank en de eerste dagen moest ik daar niet in de buurt komen...wow wat heeft die grote tanden zeg. Hij zag er echt gevaarlijk uit en schelden dat hij deed. Maar nu mag ik al bij hem op de bank liggen. Alleen is vrouwtje het er niet altijd mee eens. Ik mag namelijk alleen maar braaf liggen...niet rennen op de bank, niet graven, niet Diego plagen, niet bijten en al helemaal niet op de tafel springen. Vrouwtje vraagt zich af of er ergens één van mijn voorouders iets ondeugends gedaan heeft met een kat. Schijnt dat ik nogal wat katachtige trekjes heb.
En over katten gesproken. De opa en oma van mijn mensenzusjes hebben ook een hond. Een dame (alleen gedraagt ze zich niet echt als een dame maar dit terzijde) en dat is me toch een kattenkop. Ze werd boos op me terwijl ik helemaal niks deed. En dat ook nog eens op het territorium van MIJN broer. En die broer van mij, deed helemaal niks. Nu was dat wel nog in de tijd dat hij mij nog niet leuk vond. Een week later zijn we bij die kattekop op bezoek geweest en toen zong ze al een toontje lager. Ik denk dat mijn grote broer haar had ingefluisterd dat ze me met rust moest laten want anders... Wat meent ze zich trouwens ook. Ik ben nu al groter als haar, onderdeur!
Diego heeft me in het veld al een aantal van zijn favoriete plekjes laten zien. Hij vertelde ook dat er een hele leuke plek is waar je kunt zwemmen (geen idee wat dat is maar ik deed maar alsof dat iets heel leuks is, Diego was zo enthousiast). Voorlopig kan dat niet...dat zwemmen, maar als het straks weer warmer wordt dan gaat hij het me leren. Hij zegt dat hij het zijn petekindje ook heeft geleerd dus dat hem dat bij mij ook wel gaat lukken.
Maar goed, zoals gezegd bevalt het me hier prima. Mijn grote broer speelt vaak met me en ik mag met al zijn speeltjes spelen. Mijn favoriete plek is ZIJN mand. Soms kruip ik gezellig bij hem...en dat vindt hij goed. Volgens mij vindt mijn grote broer zijn kleine broertje toch wel leuk. En ik...ik ben zoooo blij met mijn grote stoere broer! We worden echt wel hele dikke vriendjes!
Dowan☆