25 mei 2010
Jullie zullen wel denken: “waarom schrijft die Diego zo weinig op zijn website de laatste tijd?” Nou dat zal ik jullie eens vertellen. Ik heb het veel te druk.
Ik heb jullie al het verhaal verteld van mijn jachtavontuur. We hebben het hier behoorlijk druk mee gehad. Niet alleen de lessen maar ook het oefenen thuis en al die bijlessen die vrouwtje nodig had om tot het inzicht te komen dat ze zelf meer geschikt is om dummy’s op te halen dan ik. Ik ben niet op de wereld gezet om te werken, alleen om te genieten. En dat laatste doe ik.
Baas en zijn dames zijn weer op vakantie geweest en omdat baas het zo zwaar heeft tussen al die dames, word ik verzocht om mee te gaan. Tenminste nog een beetje mannelijke ondersteuning voor baas. Zo zijn we vorig jaar zomer naar het Schildmeer in Groningen gegaan. Wat een prachtige tuin zeg, grenzend aan het water! Totale tollerluxe! Ik mocht er alleen niet in want ze waren bang dat ik er dan niet uit zou kunnen komen. Inmiddels ben ik door schade en schande een heel klein beetje wijs geworden in de loop der jaren en ik weet dan ook dat vrouwtje in dat soort zaken gelijk heeft maar mijn eigenwijze tollerbrein heeft daar toch wel wat moeite mee. Om me voor ongewenste duikpartijen te behoeden, werd ik aan een lange lijn gelegd die net niet lang genoeg was om te kunnen spetteren en dat hadden mijn buurtgenoten zo in de gaten. Ik werd daar ernstig uitgedaagd door een stel puberale hangjongeren. In allerlei kleuren en formaten maar de brutaalste verenjas heb ik nog even op zijn nummer kunnen zetten. Dat kreng zwom altijd in MIJN sloot en keek altijd brutaal over het randje waarbij hij het niet kon laten even uitdagend naar mij te kijken. Dat mormel had in de gaten dat ik net niet aan hem kon komen en hij had natuurlijk de grootste lol. Tot ik op een dag eens niet vast zat...en dat heeft hij geweten. Ik heb hem eens flink de waarheid gezegd maar heb me daarbij wel een beetje ingehouden. Ik zag namelijk dat hij zelf ook een erg grote bek had en hij siste er gevaarlijk bij. Ik dacht toen net op tijd aan de wijze woorden van mijn moeder en heb toch maar enige afstand gehouden. Uiteindelijk bleek ik verbaal lekker de sterkste en keerde de rust weer terug.
In dat water lag me nog een eigenaardig beest. Daar kon je mee over het water gaan zonder nat te worden. In het begin vond ik het wel een beetje eng...zo’n groot beest in het water. Maar al snel was ik er aan gewend en heb ik me als een prinsje door de Groningse wateren laten varen. Zo af en toe ergens een culinaire en sanitaire stop (totdat vrouwtje niet goed had opgelet en mijn nood zo hoog werd dat ik de koelbox heb ingezegend, hihi).
Na mijn vaaravontuur werd het een tijdje rustig maar ineens dook dat groene vakantieding weer op en begon ik weer de kriebels te krijgen. Zou ik weer mee mogen? Als ik dat ding zie staan, laat ik vrouwtje geen seconde uit het oog. Stel je voor dat ze me misschien toch zou vergeten. Maar ik had weer geluk, ik mocht wederom mee. Even een vervroegde nieuwjaarsduik nemen in Zeeland.
We waren nauwelijks terug van dit zwemparadijs of het leuke groene ding kwam alweer tevoorschijn. Het werd ook wel tijd voor wat afwisseling want dat was ten tijde van die idiote jachttraining en die achterlijke groene nepworst die ik steeds in mijn bek moest nemen. Ik had zoveel gedonder aan mijn kop dat een paar daagjes met het groene vakantieding me wel goed zouden doen. Deze keer heb ik ontzettend lang in de auto moeten zitten, er leek geen einde aan te komen. We hebben vaak een pauze genomen maar koud dat het was. Gelukkig heb ik een hele fijne winterjas dus ik heb er niet zo’n last van maar de meiden hebben toch gebibberd.
Uiteindelijk na een hele dag rijden, kwamen we aan in een winterparadijsje. Ik heb een week lang lekker kunnen rennen en spelen in de sneeuw terwijl baas en mijn mensenzusjes op van die lange latten de berg af gleden. Ik ben zelfs met vrouwtje een dag helemaal mee naar boven geweest en daar was het ook heerlijk vertoeven...alleen kwam daar zo’n brutale Oostenrijkse berghond mijn rust verstoren.
Vorige week was het alweer zo ver. Weer dat vakantieding in de buurt en dus goed voor vrouwtjes voeten blijven lopen zodat ze mij niet vergeten kunnen. Deze keer was de rit gelukkig niet zo lang. Na een paar uurtjes rijden en een heel groot waterbeest waar we met auto en al op konden, kwamen we aan op Texel. Ik werd enige malen vermanend toegesproken dat ik ook nu weer mijn pootjes heel moest houden (waarom blijven ze daar nu over doorzeuren???) en toen mocht ik eindelijk mijn gang gaan. Ik heb gezwommen, frisbees opgehaald, waterspeeltjes uit de zee gehaald, gespetterd, geplonsd, gegild, geblaft en ECHT genoten. Dit is mijn ware passie.
Wie me dan bezig ziet, begrijpt niet dat ik dezelfde hond ben als die wat zo onnozel naar die dummy zat te kijken en vrouwtje over het hek liet springen om hem op te halen. Toen vrouwtje me zo gelukkig en vrolijk zag, is ze tot inkeer gekomen. Ik mag echt stoppen met de jachttraining. Ze had de dummy wel meegenomen omdat ze de hoop had dat ik er wel wat mee zou doen als ik eenmaal actief zou zijn geworden door het zwemmen maar ik heb hem lekker genegeerd. Ik had al geroken dat ze hem bij zich had en ik was al bang dat ze me daarmee mijn vakantie wilde gaan verpesten...nou mooi niet, ik heb paal gehouden en nu mag ik weer lekker van mijn rust gaan genieten. Lekker wandelen, rondsnuffelen, af en toe eens wat verbaal geweld en veel zwemmen...dat is voor mij het ultieme hondenleven. En die jacht...ik hoorde vrouwtje iets zeggen over een broertje????
Zouden mijn mensenzusjes een broertje gaan krijgen? Leuk zo'n klein ding dat je koekjes kunt afpakken...verheug me er al op. Nou ja, als ik er meer over weet dan zal ik het vast hier komen vertellen.
Lebbers...Diego☆