Mei 2008
Vorige week hebben mijn baasjes me weer meegenomen naar Ameland. Wederom was het 4 uurtjes braaf wezen in de auto en toen openbaarde zich het paradijs. Ze hadden me al gewaarschuwd dat ze dit jaar geen zin hadden om naar die aardige mevrouw met puppies in de buik en die meneer die zo lekker naar schaapjes rook toe te gaan. Uit voorzorg had vrouwtje elke keer als we naar het strand gingen een rol verband mee en zoals altijd: ben je goed voorbereid, dan gaat alles zonder problemen. Ik heb dan ook een paar heerlijke dagen achter de rug en heb me volop kunnen uitleven in dat grote zwembad dat ze zee noemen...echt genieten. We hebben supergoed weer gehad, heel veel zonneschijn met een aangenaam koel briesje zodat ik lekker kon wandelen. Mijn mensenzusjes lagen ongeveer de halve dag in het zwembad en als we met zijn allen naar het strand gingen hielp ik ze met kuilen en kanalen graven. Tussendoor gooiden de mannen mijn speeltjes in die grote bak water zodat ik me weer moest uitsloven om het terug te halen, geweldig!!
Mijn speeltje heeft de vakantie helaas niet overleefd. Door mijn enthousiasme was de buitenkant aan alle kanten gescheurd waardoor het héél veel water opnam. Gevolg was dat ik ook heel veel (zout)water opnam...dat is echt heel erg vies, dan moet je veel drinken en dan ga je dus dat water er weer uitgooien. Ik had me zo volgepropt met water dat het er aan alle kanten uitkwam. Het allerergste was nog wel die darmspoeling die ik er gratis en voor niks bij kreeg. Ojee wat me daar toch overkwam...de baasjes dachten dat ik eindelijk al het zoutwater uit mijn systeem had verwijderd maar ze hadden geen rekening gehouden met mijn achteruitgang. Daar zat nog wel wat zoutwater, tjonge tjonge wat een geweld opeens in mijn darmen...ik had nog niet eens meer de tijd om netjes een boom op te zoeken en mijn poot op te tillen, heb ik me daar als een dame zitten poepen. Nou ja poepen...een groene stinkende derrie spoot met een enorm kabaal uit mijn achterste, de baasjes lagen dubbel van de lach en vergeleken me met een koe. Nu hou ik ook wel van een grassprietje op zijn tijd maar dat is dan ook het enige wat ik gemeen wil hebben met deze smakelijke collega viervoeter.
We hebben een week lang stralend weer gehad, mijn pootjes zijn heel gebleven en ik ben zelfs op bezoek geweest in een echte eendenkooi. Nooit eerder van zoiets gehoord maar nu weet ik wat het is. De hemel voor een toller als ik. Heel veel eendjes en een hele grote plas water. Helaas moest ik aan de lijn blijven en was het absoluut niet de bedoeling dat ik me met de eendjes ging bezighouden. Er was nog een collega hond bij...bah wat was dat een haantje. Het was Tommie de kooikerhond, hulpje van de gids. Mijn baasjes vonden het een leuk kereltje maar daar dacht ik anders over. Hij vond mij trouwens ook niet erg aardig. Toch durfde meneer Bert, de gids, het aan om mij ook mee te laten wandelen. Normaal gesproken is dit gebied verboden terrein voor andere-hondjes-dan-kooikerhondjes maar bij wijze van hoge uitzondering mocht ik mee. Wat jammer dat ik niet even los mocht, zelfs niet heel eventjes, snik, snik. Meneer Bert was zo mooi aan het praten over de taak van een kooikerhondje in de eendenkooi en ik had hem zo graag willen laten zien dat ik daar ook heel erg goed in ben maar baas bleef bij zijn standpunt: "lig, blijf en geen grapjes!" Als baas dat zegt dan ben ik altijd erg onder de indruk, baas is DE BAAS en bij hem moet ik geen grapjes uithalen. Als vrouwtje dat zegt, vind ik het niet zo nodig om meteen te luisteren en daarmee heb ik me weer eens behoorlijk in de nesten gewerkt.
We hadden alles ingepakt en stonden klaar om de boot op te gaan. Aangezien het nogal eens eng kan zijn op de boot, doordat de auto’s vrij dicht op elkaar komen te staan, werd ik uit de achterbak gehaald en moest ik bij vrouwtje voor gaan zitten, zodat we op de boot tenminste de auto met zijn allen konden verlaten. Dat daar ook nog een Beagle liep was niet volgens plan. Ik baalde sowieso al dat we weer naar huis gingen en nu liep me daar ook nog zo’n arrogant gevlekt monster op 4 poten. Ik werd me toch woest, kreeg een waas voor mijn ogen en wilde dat monster verscheuren. Daarbij vloog ik onder de dissel van een aanhangwagen door totdat vrouwtje een fractie van een seconde later ingreep en me met een zwaai terugsleurde (pretbederfster). Ik kreeg flink de wind van voren en toen ik weer enigszins durfde op te kijken naar haar ging ze helemaal uit haar dak. Want wat bleek: ik miste opeens een pluk haar op mijn neus, vlak naast mijn rechteroog. Ik was onder die dissel een bout tegengekomen en die had mij gedeeltelijk geharst. Ik vond het best mooi, zo’n bout met een donzig plukje rood haar eronder maar vrouwtje kon daar de humor niet van inzien. Ze heeft op me gefoeterd, dat ik een idioot was en dat ik wel een oog kwijt had kunnen zijn en dat ik ontzettend veel geluk had gehad en dat we nu toch nog bijna naar de dierenarts hadden gemoeten en ga zo nog maar even door. Ik geloof niet dat ze ooit zo kwaad op me is geweest. Ik sta nu onder curatele, ik mag niks meer, als ik boos probeer te kijken naar een concurrent dan krijg ik een waarschuwing en moet ik het niet riskeren om een grote mond op te zetten. Ze heeft letterlijk gezegd: “ik ga je vreselijk op je zak zitten en als je je over een maand niet al beter gedraagt dan gaat je zak eraf!” Ik weet niet wat ze hiermee bedoelt maar ik heb de indruk dat het niet iets prettigs zal zijn. Ik ga me nu dus maar eens bedenken wat ik hieraan ga doen.
30 mei 2008
Hihi, ik heb uitstel van executie gekregen. Na mijn vakantie zijn de baasjes van mijn teckelnichtje Luka vertrokken naar warmere oorden. Gevolg is dus dat Luka mij komt versterken in het bewaken van de buurt. Is altijd gezellig, zij maakt dan ruzie en ik mag het oplossen. Vorige week heeft ze de hele buurt bij elkaar geschreeuwd omdat ze een kat zag...wie stelt zich nou aan voor een kat??? Opjagen en als ze er niet vandoor gaan opvreten, maar daar ga je toch zeker niet voor gillen! Ze zag het poezebeest en ze zette me een keel op, alsof ze werd geslacht. Mijn tollerscream was er niks tegen. Het poezemonster schrok blijkbaar zo van deze onverwachte aria dat ie zomaar mij aanvloog. En dat laat ik me niet zeggen hè! Vrouwtje greep weer eens in maar anders had ik dat monster verscheurd hoor! Geen polonaise aan mijn lijf en al zeker geen opvliegende katten.
Vandaag was het weer raak met onze operadiva. We waren lekker aan de wandel in het veld en plotseling kwam er een charmante dame op haar afgestormd, heel erg enthousiast vanwege haar puppiestatus maar absoluut geen kwaad in zin. Die Luka heeft me daar toch een concert gegeven en ik wilde haar natuurlijk weer beschermen en was van plan om over dat wildebeest heen te springen. Het probleem is alleen dat dit enthousiast huppel-pupje vergezeld werd door haar mammie en die is even een flinke kop groter als mijn persoontje. Dat bedacht ik me gelukkig op tijd en na een paar binnensbekse grommen heb ik me er bij neergelegd. Luka gilt ook wel heel erg snel en met zo'n lieftallige dames ga ik toch zeker geen ruzie maken.
Door het bezoek van Luka heb ik nu wat uitstel gekregen. Vrouwtje vindt het eigenlijk ook wel weer heel lief van mij dat ik mijn kleine nichtje zo probeer te beschermen. Maar als Luka volgende week weer naar huis toe gaat dan moet ik me toch echt wat socialer gaan gedragen. En zo niet...dan ga ik voortaan een paar grammetjes lichter door het leven.
Veel lebbers, Diego☆