26 februari 2008
Om weer eens wat anders te proberen, had vrouwtje bedacht om eens een workshop doggy dance met mij te gaan doen. Ze had geen al te hoge verwachtingen van me maar misschien heb ik toch wel verborgen talenten. De avond van tevoren werd een hele zak heerlijke rodi-worst in blokjes gesneden en na een niet zo prettige nachtrust was het zaterdag tijd om mijn lot te aanvaarden.
Ik voelde mij die ochtend niet echt lekker en had ‘s nachts overgegeven. Nu doe ik dat wel vaker dus vrouwtje ruimt het gewoon op en schenkt er verder weinig aandacht aan. Wat ze wel vreemd vond was dat ik geen eetlust had, normaal eet ik altijd braaf mijn bordje leeg maar nu had ik alleen zin in het lekkerste deel van mijn voerbak. Och ja, dacht vrouwtje, dan kan wel eens...ze dacht dat ik plankenkoorts had.
Dat dansen is een verhaal op zich. Toen ik daar aankwam zag ik dat mijn vriend Renzo ook de klos was. Nou ja, dacht ik nog, “dan wordt het misschien toch nog gezellig als we samen gaan wandelen, zwemmen en achter de meiden aan mogen” want ik had al een paar heerlijke meisjes geroken...mmmmmm...Tinka bijvoorbeeld die had ik al eens eerder ontmoet. Helaas had ik toen meer interesse in haar huisgenootje Yarka en was zij me niet zo opgevallen maar nu zag ik toch in dat Tinka ook een prachtwijf is. Maar jullie raden het natuurlijk al...geen zwemmen, niet wandelen, niet achter de meiden aan en vooral niet naar andere mannen kijken want dan zou je misschien eens een oor van die ander kunnen afrukken, blèh ik mag ook helemaal niks.
Ik heb de hele middag zitten wachten tot we eindelijk eens gingen zwemmen of op zijn minst wandelen maar helaas pindakaas. De hele dag op zo’n groot groen veld, bij vrouwtje blijven (ik vind vrouwtje heel leuk hoor maar dan wil ik wel ook actie).
Dat dansen was geen succes, ik ben echt niet in de wieg gelegd om te dansen. We begonnen met de oefening volgen en dan mocht ik niet tegen de paaltjes piesen. Ja dag hoor, hoe weten ze anders dat ik hier ben geweest. Dat heb ik dus stiekem toch geprobeerd. Gelukkig stond er midden in het veld een hele grote mast en daar hebben Renzo en ik eens even goed onze geurtjes achtergelaten. Renzo en Diego were here!
Na het volgen hebben we nog geleerd hoe we rondjes moesten draaien en door de benen van vrouwtje lopen (dat kende ik lekker al dus hier was ik heel goed in). We hebben best veel gedaan die dag en die mevrouw (Eline van Oosterom) die ons vertelde hoe we het moesten doen was heel aardig en deed heel erg goed haar best om het ons allemaal naar de zin te maken maar ik had er toch echt helemaal genoeg van na een paar uurtjes. Om vrouwtje gelukkig te maken draaide ik dan maar eens van tijd tot tijd maar na 2 keer vond ik het wel welletjes. Ik ging liever even buurten bij Tinka maar dat werd niet geapprecieerd. Ik had best graag een mooi dansje met haar willen maken want Tinka die kan dansen joh! Ik weet zeker dat ze ook best zou kunnen genieten van mijn dansje.
Gelukkig maakte vrouwtje toch regelmatig even tijd om met mijn Wubba te spelen zodat ik toch wat van mijn energie kwijt kon. In de tussentijd maakte Renzo’s vrouwtje Wilma nog een aantal mooie foto’s van ons allemaal.
Na dat dansen bleef ik me raar voelen. Mijn eetlust was nog steeds minimaal, ik heb een aantal keren moeten overgeven en toen vrouwtje maandag met me ging wandelen maakte ze ineens een heleboel ophef over mijn poepje...ze nam het zelfs mee naar huis. Normaal laat ze het liggen als ik in het bos wat achterlaat maar nu vond ze het blijkbaar zo’n mooie dat ze hem wilde bewaren. ‘s Middags werd ik in de auto gezet en waarachtig, wat stond daar?...mijn poepje? Ik begreep er helemaal niks meer van.
Na een paar minuutjes in de auto werd me plotsklaps een heleboel duidelijk. Vrouwtje had bloed in mijn poepje gevonden en dat moest nu door de dierenarts worden bekeken. Oeioeioei dat was geen lolletje. In eerste instantie was er niks aan de hand en was hij heel aardig voor me maar opeens tilde hij mijn staart op en duwde hij zijn hele arm in mijn achterste...hèy, ik ben een vent hoor, dat vond ik helemaal niet fijn. Ik moest van vrouwtje rustig blijven en dat deed ik dan ook voor haar maar ze moeten wel van mijn kont afblijven. Ongelofelijk zeg en hij hield maar niet op. Het deed geen pijn of zo maar het was toch wel zo gênant. Na een eeuwigheid, althans zo leek het, hield hij eindelijk op en vertelde ons dat mijn prostaat mega groot was. Ik ben gewoon helemaal klaar voor de meisjes maar de meisjes komen niet en nu zit ik met de gebakken peren. De vrouwtjes zijn het schuld dat ik nu bloed in mijn poep heb, niet wil eten, niet zo goed naar mijn vrouwtje wil luisteren, veel aan mijn jongeheer zit te likken en noem het maar op. Alles viel op zijn plek. Om de onderbuik nu rustig te krijgen hebben ze me, bij gebrek aan een lekker meisje, een spuit gegeven zodat mijn hormoontjes tot rust komen en mijn prostaat weer slinkt. Ik mag volgende week nog zo’n spuitje gaan halen...ik hoop wel dat hij dan van mijn kont afblijft!
Ik voel me nu net een meisje...
Dat tweede bezoekje aan de dierenarts, was niet zo'n geslaagde actie. Die grapjas stopte alweer zijn hele arm onder mijn staart. Zoiets doe je toch niet! Hij had het erover dat "het" kleiner was geworden. Volgens vrouwtje en de meneer met de groene jas was dat goed maar toch vonden ze het nodig om me weer een spuit in mijn lijf te jassen. Ik ben er nog helemaal van ondersteboven. Ik kreeg me nu toch echt teveel vrouwelijke trekjes; vreetbuien en grote plaspauzes en kerels die normaal braaf met ontzag langs mijn macho-lijf liepen kregen plotseling belangstelling in mijn achterste. Als je me kwaad wil krijgen dan moet je zoiets zeker doen...maar het leek wel of mijn gesnauw veel minder indruk maakte als anders.
Gelukkig zijn de ergste bijverschijnselen inmiddels verdwenen. Ik ben weer op en top macho, het gevreet is, tot grote vreugde van mijn vrouwtje, weer genormaliseerd en ik heb weer voldoende spierbeheersing om elke struik en paal in de buurt te besprenkelen met mijn geurtjes. Zolang mijn prostaat maar de normale afmetingen behoudt, is alles goed. Als ie weer groeit dan gaan ze "het" doen. Ik snap nog steeds niet wat ze daarmee bedoelen maar ik hoorde van mijn vriend Renzo dat het iets heel raars is. Je gaat lekker snurken en als je wakker wordt voel je je een stuk lichter en ga je net zo'n gekke dingen doen als na zo'n spuit. En mijn vriend Renzo kan het weten!
Over mijn vriend Renzo gesproken: sinds ze bij hem "het" hebben gedaan, vind ik hem een stuk aardiger. Zeker na die week logeren zijn we echte vrienden geworden. Een paar weekjes geleden, zijn we nog eens samen aan de wandel gegaan en toen heeft Renzo zelfs een macho-kereltje weggejaagd die met mij een dansje wilde gaan maken. Lief van hem, he?
We hebben heerlijk gewandeld met onze vrouwtjes en toen we bij een plas water aankwamen hebben we ons uitgeleefd op een stokje. Gelukkig had vrouwtje van Renzo de camera meegenomen zodat we er wat foto's van hebben maar eigenlijk was een filmpje leuker geweest. We hadden zo'n plezier met zijn tweeën, we hebben wat afgegild.
Na die heerlijke wandeling en het zwemmen gingen we terug naar Renzo's huis en daar werd hij toch opeens boos op me. Het leek wel alsof hij helemaal vergeten was dat ze "het" bij hem hadden gedaan. Het was weer even de oude Renzo. Ik wist niet wat me overkwam, was helemaal beduusd. Misschien zou ik wat allerter gereageerd hebben als ze me niet zo hadden volgestopt met die vrouwelijke hormonen maar nu zocht ik snel steun bij mijn vrouwtje. Gelukkig was Renzo's boze bui snel over en nadat de vrouwtjes ons onder de douche hadden gezet, hebben we even gezamenlijk de benedenverdieping bewaakt. Niet dat we erg waakzaam waren want we hebben liggen snurken maar we geurden zo lekker met zijn tweetjes dat geen enkele indringer het pand levend zou hebben kunnen verlaten.
Doeg, Diego☆