23 december 2019
Asjemenou…wat me vandaag toch overkomen is!?! Ze hebben me vandaag met zijn vieren staan uitlachen. Leuk! Dat noemen ze dan positief opvoeden en steun bieden…nou…daar was vandaag niks van te merken. Zit ik me daar vanmiddag een lekker potje te k*kken, keurig op de plaats waar ze het graag willen hebben, blijft me die verdraaide drol aan mijn sterretje plakken. Stress!!! Gillen, schreeuwen, rennen…maar dat krentje bleef aan mijn rozetje plakken. In plaats dat ze me komen helpen, liggen ze daar in allerlei vreemde kreukels hun ruggen te verrekken…lol dat ze hadden. In mijn stress scheurde ik door de tuin, een prachtige sliding door mijn pas gelegde bruine jongen. Mijn hele linkerkant was één en al shit. Whoah…ik dacht nog: “nu zullen ze wel uitgelachen zijn.” Nou niks hoor, ze lagen krom. Zelfs Dowan, die heel langzaam mijn vriend begint te worden, lachte me uit. Mensenzusje met de staart stond erbij en keek er naar. Ze doet alles voor me maar shitruimen is niet echt haar ding. Gelukkig was vrouwtje in de buurt om me te redden. “Bah, hihi, Diaz, hihi, wat heb je nou, hihi, gedaan?” Voor de eerste keer in mijn leven moest ik haar gelijk geven (behalve dat gegrinnik dan). Ik had me flink in de shit gewerkt…en stinken dat ik deed. Ik ben niet vies van een beetje bioparfum maar dit was zelfs voor hondse begrippen een beetje to much.
Maar goed…vrouwtje pakte me bij mijn vlerkjes en nam me mee naar een plek waar ik nog nooit geweest was. Ik hoorde iets van “bad” en “shampoo” en “handdoek”, nou het zou me benieuwen…ik voelde me zo bescheten dat ik op dat moment alles goedvond als ik maar van die poepbruine striping af zou komen. Mensenzusje met staart kwam achter me aan en die andere twee zaten nog wat stom te lachen. Vrouwtje hield me lekker in haar armen en samen gingen we het grote ding op waar ik altijd naar sta te kijken als ik de voerbak van Dowan moet inspecteren. Een heleboel grote blauwe dingen waar je op kunt klimmen. Correctie…waar anderen op mogen klimmen, ik mag dat niet. Ik hoorde vrouwtje wel een beetje mopperen…”potjedorie, nu hoop ik niet dat hij de trap ineens interessant gaat vinden, ik had hem hier nog een tijdje weg willen houden.”
Ik kwam dus met vrouwtje in een witte ruimte met een hele rare glibbervloer en een groot loerend oog recht voor me. Ik was heel effekes van de wap hoor maar mensenzusje kwam me lekker kriebelen en toen was het wel goed. Vrouwtje pakte een gek ding, draaide aan een knopje en toen begon dat ding water te spugen…hmmm…grappig…hmmm…best lekker eigenlijk. Ze deed stinkspul op mijn stripings en, samen met die waterspuwer, was het er snel vanaf. Nog effekes met de grote doek over mijn natte bil vegen en alles was weer als nieuw. Gelukkig…mijn oranje lokjes hadden er niet onder geleden. “Diaz, dit was je eerste badje!” zeiden ze. Nou, ik geloof dat ik het eigenlijk helemaal niet zo verkeerd vond…dat badje hè, die shitparade hoeft voor mij niet meer.
Gelukkig was ik deze shit weer snel vergeten, ik heb het veel te druk met andere dingen. Met Dowan bijvoorbeeld. Volgens vrouwtje begint Dowan me langzaamaan een klein beetje minder eng te vinden. Ik mag al eens bij hem op de troon liggen zonder dat hij meteen begint te stressen of wegloopt. We hebben een “jakkiebah” gekregen van vrouwtje, een soort kaasstaaf om op te knabbelen…is goed voor onze tandjes. Dowan heeft er al flink aan geknabbeld maar voor mijn tandjes is het nog wat hard. We doen nu heel soms samen ruilen. Dowan begint dan te knabbelen en als ie een beetje afgelebberd is, kom ik hem braaf halen en mag hij die van mij ergens gaan zoeken. Dowan is het er niet altijd mee eens maar dat komt nog wel.
Wat Dowan niet leuk vindt is als ik op zijn kop spring, ik weet het wel maar omdat die sukkel niks zegt, doe ik het lekker toch. Vrouwtje kan me dan toch een partij boos op me worden. Gelukkig is ze niet lang boos, ik weet wel hoe ik haar moet bewerken, hihi. Vorige week heb ik iets nieuws ontdekt. Het lukte me al vrij snel om op de troon van Dowan te klimmen dus heeft vrouwtje maar weer het opstapje neergezet zodat Dowan wat gemakkelijker met zijn ouwe botten op en van de troon kan komen en ik iets veiliger (voor mijn nog-in-de-groei-zijnde kwetsbare botjes). Het mooie van dat opstapje is, dat ik dan ook heel gemakkelijk op de grote plank met de vier poten kan klimmen. Soms staan daar waterbakjes op waar je lekker uit kunt drinken. Leuk, maar ik geloof niet dat het erg geapprecieerd wordt. Ze tillen me er elke keer weer vanaf…in plaats dat ze trots op me zijn dat ik ontdekt heb hoe je erop moet komen! Nog effekes en dan ben ik groot genoeg om zonder opstapje de plank op de vier poten te inspecteren. Weten jullie al dat ik uit de "grote mannen drinkbak" kan drinken? Er stond ook een "kleine mannen drinkbak" maar dat is voor watjes. Echte mannen drinken uit een bak op hoogte.
Helaas ben ik nog niet groot genoeg om zelf te mogen bepalen wanneer ik naar bedje ga. Dowan mag dat wel maar dat is zo’n slaapkop die ligt het liefst de hele dag te snurken. Ik ontdek zoveel nieuwe dingen en ben zo enthousiast dat ik eigenlijk helemaal geen tijd heb om te gaan slapen. Mijn familie vindt het niet leuk als ik al te enthousiast word en hun vingers (of Dowan zijn oren) ga perforeren en dan stoppen ze me meestal in “mijne casa”. In die "casa" staat mijn overheerlijk bedje met de panda die ik van ons mam heb gekregen. Deurtje dicht, gordijntjes toe, drie tellen en dan ben ik in dromenland. In de nacht doen ze het deurtje en de gordijnen van mijn bedje open en dan heb ik nog een hele veranda ter beschikking. Overdag lukt dat nog niet want dan zie ik zoveel leuke dingen om me heen dat ik niet aan slapen toekom. Vrouwtje zegt dan altijd dat ik vervelend word...ik ben me van geen kwaad bewust, gniffelgniffel.
Over slapen gesproken…ze zeggen dat het weer eens tijd wordt.
Hasta la vista, buenas noches,
Diaz
Vandaag had ik een date…een speedydate welteverstaan. Vanmorgen werd ik al vroeg aan de acculader gehangen…"effekes slapen Diaz, je moet fit zijn voor je date." Sinds een paar daagjes hebben ze mijn bed uit "mijne casa" gehaald en nu heb ik heel veel plek om heerlijk uitgestrekt aan de acculader te hangen. Na een uurtje pitten werd ik bij mijn vlerkjes gepakt en mocht ik met baas, vrouwtje en "zusje staart" mee in de beweegbak. Dowan en andere zus bleven op het huis passen. Hey, grappig…mijn ouwe bedje stond in de beweegbak. Moet ik nu in de beweegbak gaan slapen? Rare mensen.
Na een tijdje in de beweegbak kwam ik bij een huis waar het een beetje verdacht rook. Eerst kwam er een meneer uit het huis…toen een mevrouw…en toen kwam er niks…en nog niks…en nog niks…en toen ineens kwam er een rode wervelwind. Een flitsende rode pijl vloog over de stoep…miepmiep…hèlp…voor ik het wist had hij me in een hoek gedreven en kon ik hem eens eventjes goed in de ogen kijken. Whoawhoa…een soortgenoot…zo te zien een paar weekjes ouder maar dat maakt mij eigenlijk geen bal uit. “Ik ben der Juup en dit is MIJN huis.” “En ik ben el Diaz en ben heel effekes onder de indruk maar dat is zo over en dan zal ik jou wel eens even laten kennis maken met mijn temperamento Italiano.” Ik zette het op een lopen, ¡Ándale! ¡Ándale! ¡Arriba! ¡Arriba! der Juup rende achter mij aan…miepmiep. Gelukkig paste mijn, iets kleinere lijfje, nog op plekken die der Juup niet meer bereiken kon…nananananaaaaaaa… De ene keer scheurde ik achter der Juup aan en dan racete der Juup weer achter mij aan. Wauw, heerlijk!
Na een kwartiertje was het feest voorbij en moest der Juup naar bed…haha…kleutertje. Der Juup was het er niet mee eens en heeft nog heel mooi voor ons gezongen. Heel flauw maar ik mocht der Juup niet uitdagen en kreeg verplichte schootrust. Stiekempjes was ik ook wel een beetje moe en thuis heb ik dan ook heerlijk in "mijne casa" de batterijtjes weer opgeladen. Het was heerlijk, moeten we vaker doen.
¡Dulces sueños! Sogni d'oro!
Diaz
11 januari 2020
Nou, het houdt maar niet op. “What the duck man”, ik heb me toch weer wat aan mijn poot gehad, "echt waar jonge", "ongeloveloos". Woensdag werd ik na de wandeling weer eens bij mijn vlerkjes gepakt. De auto in en de berg op…meestal betekent dat weinig goeds. En jawel hoor, ik had gelijk! Mij hou je niet snel voor de gek! Blijkbaar had ik weer een afspraak met die akelige bloedzuiger. "Ja, je kunt wel leuk en lief en aardig tegen mij doen maar ik weet nog dat je me een paar weken geleden half leeggezogen hebt…vampier!" Zitten ze me effekes wat te paaien met van die onnozele kleine prutskoekjes en dan ineens is het hap snap in de houdgreep. Ze trokken mijn hele poot eruit en toen kwam die énórme grote naald en zogen ze me hélemaal leeg. Blijkbaar mocht niemand dat gat zien want ze draaiden er snel een rood lapje omheen. En vrouwtje…daar heb je ook niks aan…ze liet het gewoon gebeuren. Ze dacht me nog te kunnen afleiden met van die lekkere worst maar ik hield mijn bekkie hartstikke stijf dicht. Laat me toch zeker niet chanteren! Ik heb flink gevochten en uiteindelijk lieten ze me los…poeh poeh…wegwezen hier, hou je die flutkoekjes maar! Kijk, daar had je het al, ik kon niet meer lopen door dat stomme lapje om mijn poot. Het moest ook nog een uur blijven zitten…goh…het kan niet waar zijn! Thuis heb ik me natuurlijk effekes flink beklaagd bij Dowan maar die zat alleen maar stom te gniffelen…zou hij meer hebben geweten? 
Of Dowan meer wist, dat weet ik niet maar vrouwtje wist er zeker meer van. Ben je eindelijk van het ene trauma bekomen, pakken ze je twee dagen later weer bij je vlerkjes en weer die berg op. Hey, daar was de mevrouw die ik daar de eerste keer gezien heb (en die ik best leuk vond…toen nog wel). Komt ze me daar met een hele groot, scherp, gevaarlijk steekding. Dat ding was wel zóóóóó groot. Om je een voorstelling te maken wat ik met zóóóóó bedoel…het was zeker zo groot als een hele arm van vrouwtje…en vrouwtje is geen klein madammeke hoor! Stopt ze me dat steekding zomaar in mijn rode bontjasje…auw!! Ene Juul, die in de wachtkamer zat, schrok zich wezenloos en die zag het daarna natuurlijk ook niet meer zitten. “What the duck” , “miserie miserie, miserie!” Komen ze weer met die stomme koekjes…ik hoef ze niet…echt niet! Gelukkig deze keer niet zo’n vréselijk lapje om mijn poot... wie bedenkt het ook...een rood lapje om een oranje poot...dat vloekt toch, dat kan echt niet meer! Oh nee…hoorde ik daar iets van: “over vier weken weer…moeilijk woord…iets met tieten?” Dacht het niet hè! Ik ben een kerel, ik hoef geen tieten! Snel wegwezen hier en vooral niet meer terugkomen.
Dat laatste, dat had ik niet moeten zeggen, dat was de Goden verzoeken! Nadat we bij die steekmadam waren geweest ben ik met vrouwtje gaan poetsen. Zij poetst en ik vertel haar waar ze nog niet geweest is. Vermoeiend werkje hoor dus ik ben per ongeluk in slaap gevallen en heb haar alleen aan het werk gelaten. Ik moet zeggen dat het aardig gelukt was…voor effekes dan hè, meestal heeft ze niet lang eer van haar werk. Toen ze eindelijk klaar was, hebben vrouwtje en ik ons huiswerk gemaakt (anders wordt de juf boos). Het ging, zoals altijd super, al zeg ik het zelf. Daarna wilde ik Dowan nog eevekes aan het werk zetten. Hij heeft van die doekjes in de lekkere la liggen. Vrouwtje verstopt die voor hem en dan gaat hij ze zoeken. Als hij ze dan aan vrouwtje geeft, krijgt hij een koek. Ik heb ook al eens een paar keer mee mogen doen en ik moet zeggen dat het best een leuk spelletje is. De la ging open, ik pakte één van die doekskes en zette het op een lopen. Vrouwtje achter me aan maar ik ging de pietewei op. “Diaz, kijk…koekje, zullen we ruilen?” Wat ruilen…jullie kunnen me wat…ik moet het doekje verstoppen…hap…slik…weg! Laat Dowan nu maar eens zoeken, dat doekje vindt hij nooit. Ik kan pas goed doekjes verstoppen! Goed hè?! Boos dat ze op me werden, niet normaal hoor. “Sukkel, domme hond, vreetzak” ik weet niet wat ze me allemaal naar mijn hoofd geslingerd hebben. In plaats van me uitbundig te feliciteren met die geniale verstopplek pakt vrouwtjelief dat stomme zwarte ding waar ze altijd tegen gaat staan praten en brabbelt me daar wat in de ruimte. Ik hoor nog net: “schoenen aan, jas aan en huppakee”. Hups, weer mijn vlerkjes en weer die berg op.
Nee he, niet alweer! Goh, ik hoorde vrouwtje hetzelfde zeggen. Zusje staart ging met ons mee en grote zus bleef thuis gezellig bij Dowan…ze gaat hem zeker helpen met zoeken…haha…dat doekje gaan jullie echt niet vinden hoor! Kom ik daar, met mijn supergoed verstopt doekje, bij die billenprikkers, kreeg ik wéér een prik in mijn bil. Weer zo’n énórme joekel in mijn derriere. En niks geen koekje hè om me te bedanken dat ze me als speldenkussen gebruiken. Komt ze me daar met een bak en groot laken…duh…ben niet moe hoor en wil nu ook niet in bad. Er zaten een hoop mensen en medevierpotigers in de ruimte: “oh, wat is ie zielig, ocharem”…goh, ze hadden het over mij… Ja, ik ben ook héél héél héél erg zielig…weten jullie dat ze me vanmiddag hier ook al een énórm groot gat in mijn bontjas hebben geprikt? Vrouwtje mopperde wat op die mensen…”niks zielig…vreetzak…eigen schuld…ik hoop dat hij ervan leert” Huh…ik snapte er eigenlijk helemaal niks van maar eigenlijk boeide het me ook niet meer zoveel want ik voelde me daar toch ineens lamlendig…"ouw muk"…mensberoerd was ik. Burp, burp…de details zal ik jullie besparen…burp…daar lag mijn diner, mijn huiswerk en het doekje dat ik zo goed verstopt dacht te hebben…burp…ik zakte zowat door mijn pootjes en was blij dat vrouwtje me overeind hield. Die prikmadam zei al dat ik me ellendig zou gaan voelen…nou, ze had gelijk hoor! Mijn darminhoud hoefden ze nog net niet maar ze hebben me de laatste druppel in mijn maag laten uitk*tsen…alles eruit…zelfs mijn dierbare huiswerk…helemaal door de plee gespoeld. Auw…ja hoor, steek er nog maar eens een naald in…alsof het nog niet genoeg geweest is! “Diaz, hier ga je je beter van voelen”, ben benieuwd. En djuu…ze had weer gelijk. Nog effekes wat bijkomen en toen mocht ik weer mee naar huis. Vrouwtje een rib lichter en Dowan is in het vervolg een doekje sneller klaar met zoeken. “Het kan zijn dat hij vandaag wat sloom is", zei de prikmadam van vanmiddag…”graag”, zei vrouwtje…ik snap nu echt niet waarom ze dat zegt…gniffel, grinnik. Zo meteen ga ik effekes mijn roes uitslapen en dan zal ik ze vanavond wel weer lekker bezig houden.
Trusten…Diazzzzz
Buongiorno, buenos días. Nog eens efkes een berichtje van mij in deze rare tijd. Eigenlijk heb ik het hier veel te druk voor maar vrouwtje ligt nu toch te snurken dus heeft het even geen nut om de clown uit te hangen. Daar schijn ik erg goed in te zijn, de clown uithangen. Ook ben ik erg goed in etteren, eten, klieren, mijn huisgenoten “helpen”, eten…of had ik dat al gezegd?…kappertje spelen, aandacht trekken…gaat dat niet goedschiks dan maar kwaadschiks maar AANDACHT zal ik KRIJGEN!...buurtwacht spelen, nog meer eten, tuinieren…en ga zo nog maar even door. Ik heb het eigenlijk veel te druk maar duh… iemand moet het toch doen?! Van die ouwe slaapkop hoef ik niet veel te verwachten… als ik hem al eens wakker rammel dan krijg ik het aan de stok met het mensvolk hier in huis. “Diaz, laat je broer met rust!” “Diaz, blijf van zijn staart af!” “Diaz, als je nou potjepietjejantjedorie niet van je broer afgaat dan zet ik je je kop tussen twee oren!” En bij dat laatste moet ik gaan uitkijken, dan is het menens! Meestal word ik dan bij mijn beruchte vlerkjes gepakt (vlerkjes?…inmiddels zijn het al vlerken hoor!) en in mijne casa gedirigeerd. Ze zeggen dan dat ik overgeprikt ben…of zoiets…en dat het tijd wordt voor een dutje. In mijne casa valt dan ook meteen een hele grote hamer op me…”kabam”…en ik slaap. Sinds een weekje mag ik zelf bepalen wanneer ik ga slapen. Dat mocht ik natuurlijk voorheen ook al maar dat ging te vaak fout. Dan hoorde ik weer ergens wat en dan moest ik daar natuurlijk als de kippen bij zijn…stel je voor er valt een kruimel en ik zie het niet…dat kan ècht niet! Ik slaap nu op heel veel verschillende plekken maar ’s nachts moet ik toch nog steeds mijne casa in…ze vertrouwen me nog niet hun bankstel toe en de planten…en de kabels…en de tafelpoten…en de mand van Dowan…en nog maar niet te spreken over de staart van Dowan. Ach ja, dat komt nog wel.
Maar goed, ik zei dus dat ik het druk heb. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is het mensvolk de laatste tijd niet de deur uit te krijgen. Baas krijg ik er nog wel uit maar de dames zijn de hele dag thuis. Ze zeggen dat er buiten gevaarlijke monsters rondlopen die mensen opeten en dat het het beste is als iedereen zoveel mogelijk thuis blijft. Het zijn hele kleine monsters, ieniemienie klein en zelfs wij, hondsvolk, kunnen de monsters niet opsporen en onze baasjes beschermen. Er zijn heel veel soldaten in witte jassen die de monsters proberen te vangen en onze mensen kunnen pas weer los als alle monsters gevangen zijn. Wij merken er niet zo heel veel van, alleen dat ik nu niet naar school kan, dat er niemand gezellig op bezoek komt om met me komt knuffelen, dat we niet naar het bos gaan om te wandelen (want vrouwtje zegt dat het daar veel te druk is) en dat ik niet zoveel kan chillen met medebuurthonden. Maar goed, ook dat zal wel weer ooit goedkomen.
Omdat ik buiten nu minder kan doen, moet ik me thuis maar proberen te vermaken. Ik heb me dan ook gespecialiseerd in het helpen in de tuin en de huishouding. Ik ben een expert in het snoeien van planten en ik ben zeer kundig in het verpotten van planten (helaas heb ik alleen pas les één kunnen volgen “hoe haal ik het plantje uit de pot” en is les twee “hoe plant ik het plantje in een nieuwe pot” ,tot groot verdriet van vrouwtje, komen te vervallen als gevolg van het mensen-opeet-monster). Tevens ben ik in de tuin druk bezig als bodemonderzoeker en er is geen betere schatgraver als “moi”! Ik vind weliswaar niet altijd een schat maar ik doe hartstikke goed mijn best om elke mogelijke plek grondig te inspecteren (en dan ga ik niet oppervlakkig te werk hè…ik graaf zeker een halve poot diep).
In huis mag ik iets minder meehelpen, meestal halen ze het spul pas uit als ik een dutje ga doen (geen idee waarom, ik help graag hoor!) Het leukste vind ik altijd als ik mee kan helpen de wc poetsen. Het is me al gelukt om het wc papier…zonder het te laten scheuren…mee te nemen vanaf de plee…door de gang…door de halve woonkamer tot op de bank. Alleen begrijp ik niet waarom ik sindsdien een absoluut potverbod heb. Ik had gehoord dat je wc papier moest hamsterèèèèh maar ook dat schijn ik niet helemaal goed begrepen te hebben.
Naast mijn drukke werkzaamheden in en rond het huis, heb ik ook nog wat tijd gevonden voor wat schnabbels. Ik klus een beetje bij als personal trainer van zusje staart, ik heb een kleine, maar zeer belangrijke functie bij de voedsel- en warenautoriteit (en dan houd ik me vooral bezig met het opsporen en inspecteren van voedsel) en ik doe af en toe wat modellenwerk…jullie zien het…druk, druk, druk. Oja…ik had ook nog gesolliciteerd naar een baantje in het milieupark maar daar heeft vrouwtje haar veto over uitgesproken…grrr.
Zo, nu zijn jullie weer enigszins op de hoogte van mijn shittie life. Ik ga eens kijken of er nog wat te eten valt en dan zal het zo langzaamaan ook wel tijd worden om te gaan surveilleren als het mensvolk gaat eten. Hopelijk kan ik nog wat lekkers scoren…
Smakelijk alvast en blijf gezond allemaal!
Diaz
Bah…ik vind het hier niet meer leuk, ik ga ergens anders wonen, ze zijn allemaal tegen me, ik mag héélemaal niks, ik ben de zieligste toller van de hele wereld…ik ben er helemaal klaar mee…ik vertrek…addio!
Ik denk dat ik mijn moeke eens moet gaan opzoeken en vragen of ze geen ander adresje voor me weet. Hier word ik echt schandalig behandeld. In de ochtend is alles nog wel paletti, ik krijg mijn eten en we gaan aan de wandel. De ene keer naar het veld, soms naar het bos of we blijven in de wijk. Het kan beter maar hier kan ik nog mee leven. Zeker als we wat vriendjes tegenkomen onderweg of als de meneer van de koekjes buiten op het stoepje zit. Daarna mag ik lekker een dutje doen…oké…na lang discussiëren is dat nu wel beter geregeld…ik mag zelf weten waar ik dat doe, ik hoef niet meer “mijne casa” in. Nou…en dan is het twaalf uur en begint het gedonder…ze hebben zich bedacht dat ik dan géén eten meer krijg…schandalig…dierenmishandeling. Ze schepen me af met wat kippentenen, een stukje pens of iets anders maar dat is toch geen middagmaal!?! Ik ben mezelf niet als ik trek heb, dat weten ze toch!
Ik word daar zo bloedjechagrijnig van…en dan vinden ze het gek als ik begin te etteren. Aan de planten trekken, kussens van de bank jatten, schoenen jatten, vrouwtje wurgen als ze haar sjaal omdoet, sokken jatten, in de vaatwasser kruipen, aanrechtinspectie, Dowan scalperen, Dowan jennen, tuin verbouwen, bloemen onthoofden…moet ik nog effekes doorgaan? Rondsjeezen in de woonkamer, op de plank met de vier poten gaan staan, nog een paar schoenen jatten, papiermand leegmaken. Het is een geluk dat die suffe slaapkop om een uur of drie vindt dat zijn maag gevuld moet worden. Met een beetje geluk krijg ik dan ook wat…maar die overgeslagen portie krijg ik niet meer hè!
Niet alleen het eten is hier waardeloos geregeld. Ze willen ook nog dat je gaat doen wat zij willen…dacht het niet hè! Sinds twee weken kan ik op stand plassen…GEWELDIG…elke steen, elk sprietje, ieder stammetje heb ik inmiddels al besprenkeld. Niet in één wandeling hè…dat mag weer niet…duh! Wat ik ook niet mag is opspringen tegen andere honden en mensen. Ook mag ik niet vrouwtje uitlaten: “Diaz…jij mag met mij mee…ik ga niet achter jou aanrennen hoor!” Nou, als dat toch niet mag, dan blijf ik toch gewoon thuis! Nee, mag ook niet, ik moet mee! Ga ik mee, moet ik me weer aan HAAR regeltjes houden…geen zin in! Je gaat toch zeker niet naast je vrouwtje lopen als je overal lekkere chickies ruikt! Oh…en al die overheerlijke bruine jongens die overal liggen…zalig…ik moet daar mijn neus even goed te kost geven. En weet je wat het allerlekkerst is? Als er ergens een grote geile meiden plas ligt…oh, dan word ik helemaal warm van binnen en krijg ik kriebels waar ik niet dacht dat het kon kriebelen. Ik krijg dan acuut last van de kakenklapperitis en als ik dan thuis kom kan ik me niet meer inhouden…me so horny… en dan is mijn kussen of fuckiepanda de klos. ¡Ándale! ¡Ándale! ¡Arriba! ¡Arriba! Als ik dan effekes heb geraasd val ik in slaap en kan ik mijn ellende even vergeten.
Als ik wakker word begint het gezeur weer opnieuw…ik kijk ze dan maar eens heel onnozel aan en doe net alsof ik er geen bal van begrijp…dat gezeur…ik heb daar echt geen zin in! Laat mij maar lekker achter de chickies aan gaan en doen waar ik zin in heb! Grijze haren krijgen ze af en toe van me…ze zegen dat we zwaar in de pubertijd zitten…dat is de tijd dat de baasjes heel vervelend beginnen te doen. Hopelijk is het snel voorbij want als ze zo nog lang blijven doorgaan vertrek ik echt hoor!
Nog zo wat vervelends…ook weer zoiets! Eerst maken ze een hoop stennis dat ik op stand kan piesen, doe ik dat ’s nachts in de woonkamer dan wordt dat weer niet gewaardeerd. Sinds een weekje of drie hoef ik ’s nachts niet meer in de “casa”. Ik heb lang genoeg heel zielig gekeken en toen hoefde ik er niet meer in. Ik moest wel beloven dat ik niks kapot zou maken, maar dat ik niet overal tegenaan mocht plassen hebben ze er niet bij gezegd. Ja, dan moeten ze ook maar duidelijk zijn! Gisterochtend kreeg ik te horen dat het afgelopen moest zijn want anders kon ik weer mooi de “casa” in. Uit protest hebben ze de deur er weer terug in gezet…oeps…nu even voorzichtig zijn en de boel effekes goed naar mijn poot zetten. Een klein beetje geven en het daarna alles drie-dubbel-en-dwars weer terugpikken.
Vorige week was het helemaal fraai. Ik helemaal happy dat ik met mijn poot in de lucht kan staan, is dat mens weer niet tevreden. Zwaai ik mijn rechterbeen omhoog dan is ze tevreden maar doe ik het omgekeerd dan is madam niet content. Ze vindt…ik zal het even citeren: ”als hij op zijn rechterpoot staat dan krijgt hij hem niet omhoog!” Oké, ze heeft een punt maar zoiets zeg je toch niet! Ze heeft wel een beetje gelijk dat ik, wanneer ik op mijn rechterpoot wil piesen, ik eigenlijk niet goed op mijn rechterbeen kan staan. Ik switch dan nog vaak naar puppiestand, of…nog veel slimmer…draai gewoon 180 graden en besprenkel mijn doel via de andere kant. En ja…ze heeft ook wel gelijk dat ik af en toe wat last heb van mijn rechterbil maar om daar nu zo’n gedoe van te maken. Eindconclusie was dus dat ik weer eens in de beweegbak werd gehesen en ik naar zo’n massamartelaar moest. Ik begrijp echt niet hoe daar iemand vrijwillig naar binnen gaat. Ze ging al met me naar een andere als normaal maar meteen bij de deur had ik al in de gaten dat het weer foute boel moest zijn. Wederom werd de hele koekjespot uitgehaald om me om te kopen…schei maar uit met die zeik…daar trap ik dus echt niet in! Op een gegeven moment zat die malle meneer zelfs naast me op de grond…nope…nee…no! Die meneer lachte me gelukkig niet uit omdat ik hem niet omhoog krijg, sterker nog, hij had zelfs een idee hoe hij mij zou kunnen helpen. Volgens hem stond mijn kont scheef en zou hij het wel even voor me corrigeren. Ze (ja, vrouwtje deed ook weer mee…de sadist) pakten me in de houdgreep, een dame draaide me een poot uit en die meneer trok mijn kont bijna van de rest van mijn lijf af…tjakka! Vrouwtje zegt dat ik me niet zo moet aanstellen en dat ik weer zwaar aan het overdrijven ben…zij heeft makkelijk praten, ik was het lijdend voorwerp!
Toen ik al die ellende had gehad, kwam het ergste: een week rust houden. Niet rennen, niet springen, niet gek doen, pffff…wat een gezeiver! Volgende week moet ik terug om te laten kijken of ik hem dan wel hoog kan houden. Eerlijk gezegd gaat het nu een heel stuk beter, ik krijg hem bijna helemaal recht en hoef niet meer te foetelen. Hopelijk zijn ze nu wel tevreden. Ik heb echt geen zin om weer gevierendeeld te worden…beulen!
Ik ben niet dwars, ik ben alleen heel erg gemotiveerd om mijn eigen dingen te doen!
Diaz
Nou, ze beginnen gelukkig weer wat aardiger te worden, ze hebben soms wel weer van die momenten dat ze onuitstaanbaar zijn maar op het moment mag ik niet klagen. Maar vorige week?!? Toen was dat wel even anders. Ze hebben me toen weer wat aangedaan. Samen met Dowan, vrouwtje en “zusje staart” moest ik de beweegbak in en gingen we weer naar die martelmeneer. Dowan liep vol vertrouwen naar binnen en amai daar ging ik bijna de fout in. Ik liep zo achter Dowan aan te sukkelen dat ik bijna vrijwillig naar binnen liep. Gelukkig had ik het nog net op tijd in de gaten en heb ik hem toch effekes op de rem gegooid. Afin, ik ben uiteindelijk toch maar verder achter hem aan getrampeld en heb me zelfs laten verleiden om helemaal alleen op het weegding te gaan staan. (Dowan deed het ook en ik wil toch zeker niet de schijterd uithangen…krijg ik dat weer weken te horen!) We zitten alle twee rond de 20 – 21 kilootjes, “netjes” zei vrouwtje…WAT…hoorde ik dat goed??? Is ze eens tevreden??? Kan niet waar zijn!!
Na effekes gewacht te hebben kwam de grote martelmeneer ons halen…oeps…stoer doen…ook al schijt ik in de broek van angst, verstand op nul en net doen alsof het je niks boeit. "Bro" was als eerste de klos. Volgens “Dok” was hij mogelijk niet helemaal in orde en hij moest nog eens even terugkomen voor wat bloed-dinges. Tja, en toen was het mijn beurt. Eerst weer eens effekes kijken of mijn kont nog recht stond…check…in orde…geen martelarij vandaag...pfiew…prik…hè wat was dat? Heeft ie me daar zomaar een gat in mijn bontjas geprikt…en het ging zo rap dat ik me niet eens heb hoeven aan te stellen. Goh, ik begin echt een stoere kerel te worden! Blijkt dat ie me een dollehondenprik in mijn jas heeft gejaagd. Ik dacht dat ze me al gek genoeg vonden…waarom dan nog die prik? Rare mensen! Dowan heeft me later verteld dat dat een prik is die je moet hebben gehad als je mee wil als de mensen op vakantie gaan. Ik heb maar heel slim “oh…oké” gezegd maar eerlijk gezegd weet ik niet waar hij het over had. Vakantie? Hij had het nog over jodelen, koeiemadammen, hele hoge bergen en poezeluchtjes…hij schijnt er geen probleem me te hebben dus ik zal ook maar doen of het de normaalste zaak van de wereld is…toch? Of niet? Ik hoop dat ik het ook leuk vind.
Wat ik niet zo leuk vond is dat ik een paar dagen geleden ruzie kreeg met een ouwe knorrepot. Ik zat lekker met "Bro" een plasje te doen voor het slapen gaan en toen kwam zo’n ouwe zeur aangelopen. In plaats dat hij bij zijn baas bleef kwam hij helemaal naar ons toe, draait met zijn lange lijn even lekker tussen onze lijnen door en begint een beetje uit te dagen. Eerst was het nog een beetje “kijken wie het stoerst is” maar ineens begon hij toch tegen me tekeer te gaan. “Groauwwoefgromblafgrouwwww” en hij wilde me in mijn neus bijten. Ja…ik ben natuurlijk niet gek hè…ik laat me echt niet in mijn neus bijten door zo’n ouwe knorrepot. Ik stond meteen op mijn achterste benen en zei die ouwe dat ie op moest hoepelen. "Bro", normaal de rust zelve, heeft hem uiteindelijk weggejaagd. ”Opzouten, geen gezeik als ik in de buurt ben!” Baas en hond maakten dat ze weg kwamen, ik hoop dat hij de volgende keer bij zijn baas blijft want de toon is nu gezet. Gelukkig heb ik geen lakschade opgelopen maar als hij het nog eens probeert…dan maak ik koteletten van hem!
Zo, nu genoeg gezeiverd. Eens kijken of ik "Bro" even kan gaan plagen of wat van het aanrecht kan gaan jatten...of...nog leuker...de buren een beetje op de kast jagen. Een ferme "WOEF" en ze vliegen al tegen het plafond...lache!! Moet ik wel niet te vaak doen want dan moet ik naar binnen...maar daar vind ik dan wel weer wat anders om uit te vreten...gniffelgniffel.
Adios, El Diaz