2 december 2019
Zaterdag, rustdag! Speedy Diaz Gonzales moest naar school. Meneertje hittepetit was tuttiekaputtie bij thuiskomst, de batterijtjes waren helemaal leeg. Niet alleen was het monster moe, hij was ook helemaal flabbergasted van alle nieuwe indrukken die hij had opgedaan. Van vrouwtje hoorde ik dat het de bedoeling is dat hij gaat leren om, onder alle omstandigheden, zijn baasjes leuker te vinden dan welke verleiding dan ook. Wat een stomme cursus! Niks zo leuk als er lekker vandoor peren als je ergens een spin hoort poepen of een regenworm ziet bewegen, laat staan als je eekhoorns, konijnen of katten ziet…ja katten…mijn favorieten (not…grrrr). Vroeger, toen ik nog jong was, leerde je dingen als “zit”, “kom voor”, “blijf”, “vooruit”…ja wat wil je nu? “naast”, “volg” en nog een hoop van die belachelijke dingen. Goh wat hadden Dena, mijn zusje zaliger, en ik destijds een lol maar wat hebben we onze baasjes tot wanhoop gedreven. Na mijn geweldige examen (waarbij ik me toch bijna verpind had maar gelukkig toch nog net gezakt ben) heeft vrouwtje gezworen nooit meer naar zo’n KC te gaan. Leuk voor die bevelenvolgers maar niks voor tollerwijsjes. Het boeit vrouwtje werkelijk voor geen meter hoe ik kom…àls ik maar kom en graag ook nog een beetje van de rappe! Maar dat "komen" is dus helemaal fout gegaan.
Na de dood van Diego is vrouwtje toch maar weer eens heel grondig met me gaan oefenen. Inmiddels zijn mijn wilde haren uitgevallen en heb ik een liefde ontwikkeld voor lekker eten. Ik moet zeggen dat de inhoud van het potje in haar rechterzak toch wel heel erg lekker is. Tot nog toe ben ik niks tegengekomen wat lekkerder is maar vrouwtje kijkt wel nog een beetje uit waar ze gaat wandelen…ze neemt eigenlijk best wel de meest saaie route van het dorp. Maar tollerwijs dat ik ben, ik heb de truc ontdekt waarbij ik het meeste verdien. Je blijft gewoon elke keer staan en gaat een beetje stom gaan kijken. Dan wacht je tot ze zich omdraait en dan kom je heel vrolijk aangelopen…succes verzekerd! Alleen zag ik vrouwtje een beetje fronsen…zou ze in de gaten hebben dat ik haar aan het bedotten ben? Voorlopig werkt het nog dus vooral doorgaan zou ik zeggen.
Soms gaat Diaz ook mee maar soms gaan we ieder met vrouwtje alleen…quality time noemt ze dat. Als Diaz ook meegaat moet ik van vrouwtje het goede voorbeeld geven…ik denk dat het misschien toch maar beter is dat hij dat op school gaat leren, hahaha. Nou ze naar school aan het gaan zijn, moet er natuurlijk ook huiswerk gemaakt worden. En huiswerk betekent dat er koekjes worden uitgedeeld. Daar wil ik dan ook als de kippen bij zijn. Vrouwtje zegt dat de oefeningen ook goed voor mij zijn dus ik mag meedoen…lekker! Laat dat huis- tuin- en keukenmonster dus maar braaf naar schooltje gaan!
Veel liefs, Dowan☆
3 december 2019
Opzij, opzij, opzij…ik moet ook wat vertellen. Hihi, die sukkel laat zich ook nog opzij duwen door mij. Vrouwtje vindt dat helemaal niet lief van me maar ja… als dat watje er zelf niks van zegt dan doe ik lekker toch wat IK wil. Gisteren heb ik eens lekker aan zijn oren gehangen…gillen dat ie deed. Toen was ik wel even onder de indruk. Vrouwtje was boos op me en zei dat ik blij kon zijn dat Dowan zo’n lieverd is.” Diaz”, zei ze “als je dat ooit bij Diego gedaan had, dan had hij je kop tussen twee oren gezet!” Hmmm? Daar zit mijn kop toch al? Nouja, ze was in ieder geval niet bepaald amused van mijn actie. Weet je waar ik ze ook gek mee krijg? Met op de troon van die slappeling springen. Het heeft even geduurd maar nu heb ik een speciaal trucje geleerd, een sprong met een halve flikflak en dan land ik op mijn rug op de bank…een beetje zoals die hoogspringers dat doen. Het lijkt hier dan wel een atletiekhal…ik hoogspringen en vrouwtje een sprintje trekken. “Potjepie Diaz, doe dat nu niet! Dadelijk lig je er naast! Denk aan je rug en je gewrichten!” Heel flauw maar het mag dus niet… ook alweer niet …ik mag hier helemaal niks!
Wat ik wel mag is naar school gaan…joepie…dat was lachen…ha ha ha (sarcasme). Het was eng en doodvermoeiend. Eerst gingen we een klein stukje met de beweegbak en toen hing ze weer dat stomme wandelding aan mijn nek. Na een klein eindje lopen kwamen we op een grasveld met een leuke mevrouw en heel veel mensen met heel verschillende honden. Wow! Dat waren er veel. Er waren er twee die zich meteen in de haren vlogen…woahwow…dat het er ook zo aan toe kan gaan was ik niet gewend. Bij moeke thuis was alles vreedzaam en in mijn nieuwe thuis heb ik de grootst mogelijke goedzak getroffen…nu ik erover nadenk…misschien moet ik hem toch een klein beetje meer waarderen. Maar goed, die twee begonnen meteen flink op elkaar te schelden, geen idee waar het over ging maar ik geloof dat de ene de ander een beetje te lang had aangekeken. Tot overmaat van ramp sjeesde daar ineens ook nog een herriemakende beweegbak op van die rails lang, zelfs de grond trilde ervan. Vrouwtje dacht dat ik bang was en ik mocht lekker bij mijn mensenzusje met de staart in de armen. Ik was helemaal niet bang hoor…oké, misschien een heel klein beetje.
Toen iedereen aanwezig was ging de juf wat vertellen en toen gingen we oefeningetjes doen. In mijn groepje zaten gelukkig allemaal jonge en kleine honden…pfff...gelukkig maar! Voorlopig ben ik even de kleinste maar volgens vrouwtje zal dat niet lang meer duren. Eer we klaar zijn zal ik wel met kop en schouders boven mijn medestudenten uitsteken. Vrouwtje hoopt dat mijn prestaties net zo zullen zijn maar daar moet ik nog eens over nadenken. De oefeningetjes van vandaag waren niet moeilijk maar het is toch verdomd lastig om de aandacht erbij te houden. Ik ben pas 9 weekjes hè! Toen school eindelijk voorbij was ben ik bij "zusje staart" op schoot in slaap gevallen. Thuis heeft ze me in mijn bed gelegd en daar heb ik de hele rest van de middag liggen snurken. Toen ik wakker werd, was ik nog helemaal onder de indruk. Het heeft echt wel een goede nachtrust geduurd voordat ik weer mezelf was. Nu moet ik flink oefenen en volgende week moet ik weer naar schooltje voor nieuwe oefeningen.
Houdoe, Diaz!
7 december 2019
Het is alweer twee weekjes geleden dat ik het Brabantse verruilde voor het Limburgse. Ik heb sindsdien al heel wat Limburgse woordjes geleerd. “De vot oethange” (plagen), “kuusj” (varken) en “vieze onnut”(viespeuk), vind ik eigenlijk nog wel de leukste. Dat eerste zeggen ze altijd als ik mijn grote broer Dowan aan het treiteren ben en "kuusj" zeggen ze als ik eten zie…ik heb nu eenmaal een gezonde eetlust, kan ik er wat aan doen?!? En “vieze onnut” dat zeggen ze altijd als ik lekkere dingen buiten wil gaan opeten of als ik binnen heb gepiest. Ik weet wel dat dat piesen eigenlijk buiten moet maar binnen piest het ook zo lekker. Ik probeer het mooi te verdelen, dan eens buiten, dan eens binnen. Als ik het buiten doe krijg ik wat lekkers maar als ik het binnen doe dan doen ze net alsof ze niks hebben gezien. Meestal ruimt vrouwtje het dan op en spuit ze er stinkwater op…dat ruikt zo zuur…ik moet er altijd van niesen. Ik hoor vrouwtje dan tegen Dowan zeggen dat ik een “vieze onnut” ben…hihi…ze heeft dus toch gezien dat ik het was. Soms ben ik ook gewoon te druk bezig om eraan te denken dat ik naar buiten moet, dat komt wel, ik moet ook zoveel leren.
Vandaag ben ik weer naar school geweest. Gelukkig waren de grote honden er niet bij (nou ja eentje wel maar die is heel erg lief, die moppert niet). We hebben een aantal nieuwe oefeningen geleerd die we deze week weer goed moeten gaan oefenen. Dat oefenen is wel een beetje vermoeiend hoor. Vrouwtje en “zusje staart” doen de oefeningen maar heel kort met me maar dan wel een paar keer per dag. Juf zegt dat dat niet erg is omdat ik nog zoveel andere dingen moet leren. Als we maar vaak genoeg oefenen komt het vast allemaal goed.
Foto's beschikbaar gesteld door Femke Roelofsma, Hondenschool de Jolige Groentjes
Op school zeiden ze dat ik al flink ben gegroeid. Vorige week was ik nog de kleinste maar deze week was ik al ongeveer even groot als mijn nieuwe vriendjes. Als ik zo doorga, zal ik volgende week wel bijna de grootste van het kleine grut zijn. Thuis heb ik een nieuwe slaapplek gekregen, ik pas al bijna niet meer in mijn bed. Ze hebben mijn kleine bed in een groter bed gezet en ze willen dat ik nu ook leer om in het grote bed te slapen. Als dat lukt gaat mijn kleine bed weg en hou ik alleen het grote bed over. Het grote bed ligt nog niet zo lekker als mijn kleine bedje dus meestal kruip ik toch nog mijn oude bedje in. Soms ligt mijn ene helft in het kleine bed en mijn andere helft in het grote bed, hihi. Ook hier zal ik nog effekes aan moeten wennen maar ook dit zal wel goedkomen.
Trusten, Diaz
Vrouwtje heeft afgelopen zondag een poging gedaan om iets sneller als gebruikelijk van het blauwe ding met de opstapjes af te komen. Het is gelukt! Ze was sneller beneden maar sindsdien loopt ze een beetje raar en is ze heel erg lui geworden. Ze wandelt wel met ons maar niet lang. Geen ritjes in de koets en dan ergens effe lekker scheuren, nop…aan de lijn en het liefst ook nog een beetje rustig aan. Op een slakketempo gaan we door het dorp…stap…stap…we schieten geen meter op. Maar vrouwtje doet haar best en we lopen toch mijn gebruikelijke rondje. Dowan vond het zielig voor vrouwtje dat zij alleen zo gek doet dus die bedacht zich dat het misschien wel gezellig zou zijn als hij ook mee zou gaan doen met zielig zijn (lui is hij bijna altijd al). Vanuit het niks begon hij ineens te jodelen, hield zijn kop heel raar en tilde zijn linker voorpootje op. Oeps...vrouwtje schrok zich het leplazarus…”ach nee jongen…niet weer hè”. Ze dook meteen de kast in, stopte iets in een stuk worst en meneer werd meteen verwend. Hij heeft de hele dag nog lopen miemelen maar de dag erna ging het gelukkig weer een stuk beter. Van vrouwtje moet hij nu effekes een weekje rust nemen en dan mag hij weer langzaam opbouwen. Komt haar ook wel goed uit want vrouwtje is nu toch veel te lui om te wandelen.
Lui of niet, zielig of niet…er moet wel geoefend worden want anders sla ik zaterdag een flater als ik op school kom en krijg ik ruzie met juf. Het is echt leuk op school! Toen ik begon vond ik het wel allemaal erg spannend maar vanaf de tweede les heb ik daar geen last meer van. We doen hele leuke spelletjes met hele gekke namen…en dat levert koekjes op…niet normaal meer…I love it! Soms moeten we wachten, soms moeten we rennen, soms om vrouwtje heen blijven draaien, heel veel handkusjes geven, maar het belangrijkste is nog wel dat we leren dat het naast de benen van vrouwtje het aller…aller…allerleukste van de hele wereld is.
Het is vaak verdomdes hard nadenken hoor en vrouwtje zegt altijd dat ze bij mij de kwartjes letterlijk ziet vallen (niet dat ik begrijp wat ze hiermee bedoelt hoor). We zijn nu aan het oefenen dat zij koekjes ergens neerlegt en die mag ik niet pakken…oeps…moeilijk! Ik moet dan blijven zitten tot zij “oké” zegt (en niks anders dan “oké” hè…ze houdt me soms voor de gek), dan mag ik opstaan en moet ik eerst naar haar toe gaan. Ik mag de koekjes pas pakken als ze zegt “pak het maar!” Heel moeilijk, zeker voor zo’n foodlover als ik maar het lukt me al vrij aardig. Of…en dat is ook een pittige…eerst maken ze me helemaal knettergek met een speeltje of wat lekkers, dan gooien ze het weg en ik mag het pas pakken als ik eerst vrouwtjes hand heb gekust en ze heeft gezegd “pak het maar”.
Ik vind het allemaal even leuk om te doen en vrouwtje begint langzaamaan te begrijpen hoe deze spelletjes ervoor gaan zorgen dat ik een welopgevoede hond wordt die onder alle omstandigheden vrouwtje leuker gaat vinden dan welke verleiding dan ook. Die mevrouw Susan Garrett, die deze spelletjes bedacht heeft, heeft daar goed over nagedacht en heeft het mijn juf Karin allemaal heel goed uitgelegd. Zeker voor ons, slimme tollerwijsjes, is dit veel leuker dan dat stomme “zit”, “blijf”, “kom voor” en al die andere "Befehlen". Jammer dat we bijna door de lessen heen zijn maar vrouwtje zegt dat we genoeg stof hebben om nog heel lang te oefenen…en juf weet nog wel andere hele leuke dingen die we samen kunnen doen. We hoeven ons voorlopig niet te vervelen.
Groetsels, Diaz
14 maart 2020
Buongiorno a tutti! Wederom een druk dagje vandaag. Na het hele spektakel van handjekus, rennen, beloonzone’s en nog héél veel andere leuke spelletjes, zijn we nu begonnen aan een pré-nog-wat cursus. Samen met twee van mijn ouwe klasgenootjes ben ik aan een nieuwe uitdaging begonnen. Het levert koekjes op dus het is op voorhand al leuk. Iedere week doen we wat nieuwe pré-nog-wat dingen. Zo hebben we op gekke wiebelbulten gestaan en over platte wiebeldingen gelopen (hihi, die kriebelden aan mijn pootjes). We moesten over een brede balk balanceren, over gekke potjes lopen, over een stok stappen en er was een wiebelplank. Het lijkt zo simpel allemaal maar na een dik half uurtje gymnastieken ben ik tuttie kaputtie, niet gedacht dat ik daar zo moe van zou worden. Vrouwtje zegt dat dat heel erg goed is voor mijn spiertjes en mijn bewegingsgevoel. Stel dat ik later, als ik volwassen ben, met zusje staart gekke spring- en rendingen wil gaan doen, dan is het natuurlijk wel belangrijk dat ik mijn spierbundels goed kan laten samenwerken. Vandaag zat er een hele moeilijke bij. Ik moest met mijn achterpootjes op een dikke wiebelbult staan en mijn voorpootjes op een lage…en dan wilden ze ook nog dat ik een rondje ging maken?!? Mijn achterpootjes op die dikke bult houden en met mijn voorpootjes aan de wandel…dat was een pittige hoor. Het lukte me maar een klein beetje maar dat vonden ze toch al heel erg goed. Vorige week was er ook zo’n moeilijk exemplaar bij. Toen moesten we in een mandje stappen, zo’n heel laag mandje (het stelde echt niks voor) maar dat was akelig aan de pootjes joh…het heeft toch wel effekes geduurd eer ik dat durfde.
Dowan zegt dat dat allemaal niet zo moeilijk is. Hij heeft dat vroeger ook gedaan en als vrouwtje nu wat van die oefendingen voor me neerzet dan gaat die ouwe knakker als een speer…moet je eens zien hoeveel leven er dan in die ouwe zit. Weet je hoe je hem ook actief krijgt? Worsten naar vrouwtje brengen…vindt hij geweldig! Vrouwtje heeft gekleurde nepworsten in het “jij-blijft-buiten-hok” liggen. Die worsten verstopt ze dan en Dowan zoekt ze en ruilt ze bij vrouwtje voor wat lekkers. Langzaam begin ik een beetje te begrijpen wat de bedoeling hiervan is maar voorlopig jat ik ze gewoon van Dowan en ren ik er heel snel mee weg…nananananaaaaaa…iets vrijwillig afgeven…daar heb ik nog heel veel moeite mee.
De pen ga ik nu in ieder geval wel afgeven...ik heb stokjes nodig om mijn ogen open te houden.
Buonanotte allemaal…Diazzz
De laatste week was een rare week. Normaal vliegt hier ’s morgens bijna iedereen de deur uit en nu ineens zijn ze allemaal thuis. Baas zit de hele dag op zijn kont naar het ratelding te staren en in het zwarte verteldinges te praten en de meiden idem dito. Gelukkig doet vrouwtje nog vrij normaal…behoudens dan dat ze nog steeds regelmatig stoute woordjes roept als ze weer eens een verkeerde stap met haar achterpoot heeft gezet of iets te snel achter mij aan wil rennen. Dat buikschuiven op het naar-boven-gaan-ding heeft haar geen goed gedaan.
Alsof de hele wereld nog niet genoeg op zijn kop staat, mocht ik vandaag ook nog eens NIET naar school. Niet effekes lekker chillen met mijn vrienden…balen joh! Maar het schijnt voor een goed doel te zijn…er loopt een gevaarlijk beest rond dat mensen opeet en ze moeten zich er allemaal zo goed mogelijk tegen beschermen. Het ergste is dat het een heel klein ieniemienie monster is, zo klein dat zelfs wij ze niet kunnen opmerken en wij dus ook niet onze baasjes kunnen beschermen. Ze moeten allemaal heel veel binnenblijven en dus heeft juf Karin zich bedacht dat we les krijgen via het ratelding. Van de week heeft ze een boodschappenlijstje doorgegeven en vanmorgen zaten we (ja, mijn broer ook) keurig te wachten totdat juf ons ging uitleggen wat we moesten gaan doen.
Normaal ga ik dus alleen naar school maar gezien de omstandigheden en het eeuwige gemekker van Dowan als hij niet mee mag doen, doen we het voorlopig effekes saampjes. Helaas…koekjes delen is nu eenmaal niet mijn sterkste kant (nou...ja…natuurlijk wel als het de koekjes van Dowan zijn hè…dan deel ik heel graag mee hoor, hihi).
We zaten dus braaf samen te wachten tot juf begon en daarna hebben we lekker gegymnastiekt, Dowan met vrouwtje en ik met zusje staart. Op een bakje staan, om een bezem draaien, in een bakje staan, in een mand staan, door een gordijntje wandelen, op een wiebeldinges staan...het was weer heel leuk. Na een half uurtje hield Dowan het voor gezien, zijn “tuut” was leeg. Ik had nog ergens een klein reservebakje energie gevonden maar ook dat was heel snel leeg. Na de les heb ik nog effekes goed opgelet of mijn baasjes goed hun bordjes leeg hadden gegeten en nu hebben ze me naar mijne casa verbannen...ik zal ook wel moeten gaan slapen...(Dowan heeft de eerste slaap al achter de rug).
 |
 |
Het was een aparte les maar toch hebben we lekker gewerkt…slaap ze!
Diazzz
6 april 2020
Na die gekke rateldingesles hebben we nog een paar rateldingeslessen gehad en nu is het klaar. Vrouwtje zegt dat ze nu weer genoeg ideeën heeft om ons de komende weken bezig te houden. We kunnen namelijk nog altijd niet naar school want het gevaarlijke monster zit nog steeds niet in zijn kooi. Vrouwtje vindt dat er toch nog wel een aantal woorden in mijn dictionaire ontbreken en die zijn we nu aan het oefenen. Zo heb ik al het verschil geleerd tussen liggen en zitten, weet ik dat ze met “plaats” bedoelt dat ik op mijn matje moet gaan liggen (ik weet het hè…doen is een ander verhaal, haha) en ik heb geleerd dat het me wat oplevert als ik ze een poot geef (effekes hè, dan wil ik mijn poot weer terug). Nu is ze druk bezig met me aan te leren dat ik dingen los moet laten…dat is nogal een issue maar ze zegt dat ik vorderingen maak. Het schijnt dat ze me nogal hebberig van aard vinden, zeker als het om eten gaat. Laatst heb ik daar zelf ruzie over gemaakt met mijn hondse broer…boos dat ze op me werd…ze heeft gedreigd mijn kop tussen twee oren te zetten (inmiddels maak ik daar geen grapjes meer over want als ze dit zegt is ze echt heel, héél, hééééél erg boos op me). Als ik dat loslaten wat beter onder de knie heb, gaat ze me alvast een klein beetje leren trailen…ben benieuwd…volgens Dowan is dat heel erg leuk.
Dus voorlopig even geen schoolse avonturen voor mij maar dat wil niet zeggen dat ik nu lui achterover lig.
|
|
 |
|
Tot snel,
Diazieman de first